Adultery ગુજરાતી ભાભીના જલવા

[Gujjubhai111]

આ તરફ મદન પણ વૈશાલી માં એક ભૂખી સ્ત્રી ને નિહાળી રહ્યો હતો.. હાથ મેં છાપું હતું પણ મન માં બીજું કૈંક જ વંચાઈ રહ્યું હતું.. સંજય સાથે વૈશાલી નો મનમેળ નથી તે વાત ની તો તેને ખબર જ હતી.. તે વિચારી રહ્યો હતો કે "જો આ ઉમરે પોતાને આટલી હવસ જાગે છે તો વૈશાલી તો ચડતું લોહી છે.. તે શું કરતી હશે ? શું તેને સંજય ના ઓપ્સન તરીકે કોઈ બીજા ને ગોતી લીધો હશે ? પણ આ કેવી રીતે શક્ય બને ? આખો દિવસ તો બચારી ઘર માં નજર સામે જ હોય છે.. એક વાર લોહી ચાખી ચુકેલી વાઘણ ને પિજરા માં પૂરી દીધી હોય તેવી હાલત છે બિચારી ની.. આવી ચટકા ભરતી જવાની તેની શી દશા થતી હશે ? જો એક વાર કોઈ હિસાબે તેની સાથે બાપ દીકરી ના સંબધ ને ભૂલી ને ખુલી ને વાત થઇ શકે તો કૈંક જાણવા મળે અને કૈંક રસ્તો પણ નીકળે.. પણ આ કેવી રીતે શક્ય બને ? અને શીલા નું શું કરવું ? જો તેને ખબર પડે કે હું વૈશાલી વિષે આવું વિચારું છું તો તેને કેવું લાગશે.. ભલે ગમે બેડ માં ગમે તેટલી ફોરવર્ડ હોય પણ આખરે તો તે એક પરંપરાગત ભારતીય નારી છે.. શું તે આ વાત માં સહકાર આપશે ? શું મારે મારી દીકરી વિષે આવું વિચારવું જોઈ એ? " તરત જ તેના પ્રિ-ક્મ ટપકાવતા જેઠમલાની એ દલીલ કરી.." આ તો વૈશાલી ને સુખ માટે ની વાત છે.. આમાં કઈ બીજો બદ-ઈરાદો થોડો છે ? ફક્ત મારા ચોદવા માટે નથી કહેતો.. સાથે વૈશાલી ની શારીરિક જરૂરિયાત ને પણ સમજાવી જોઈ એ ને.. આપણું સંતાન ભૂખ્યું હોય તો તેની ભૂખ સંતોષવી એ કઈ ખરાબ તો નથી જ.. જો આમ જ ચાલ્યું અને તે બહાર જાય ને કઈ આડા અવળા કુંડાળા માં પગ મૂકી દે તેના કરતા ઘર ની વાત ઘર માં જ રહે તો તેના થી રૂડું શું ? પણ શીલા જો આ વાત નહિ સમજે તો શું થશે ? આના કરતા શીલા ને કઈ ખબર ના પડે તે રીતે મારે જ કૈંક કરવું પડશે.." મદન અને વૈશાલી ની અંદર બે પગ વછે બેઠેલા બંને જેઠમલાની જાણે ટેલીપથી થી એકબીજા સાથે સમાધાન કરી ને કેસ પોતાની તરફેણ માં લડી રહ્યા હતા.. જયારે મદન અને શીલા કવિતા ના ઘેર ગયા ત્યારે અજાણ્યા અને અતડા હતા પણ જયારે એમના ઘરે થી વિદાય લઇ ને નીકળ્યા ત્યારે તો જાણે સાવ અંગત બની ચુક્યા હતા. બધા જાણે એક બીજા ને બહુ જ સારી રીતે ઓળખતા હોય એમ વાત ચિત્ કરતાં હતા..

સુબોધકાંત શીલા ને બાય કહેતાં માર્મિક રીતે હસ્યા,
એમના ખાતા માં એક એ પણ પોઝીટીવ બાબત જમા થઇ હતી કે એમને માત્ર ચોવીસ કલ્લાક ના ગાળા માં માં અને દીકરી બંને ને ભોગવવા નું નસીબ પ્રાપ્ત થયું હતું.. અને માં દીકરી પણ કેવા..? રૂપ રૂપ ના અંબાર..જેમને જોવા એ પણ જીવન નો એક અમુલ્ય લહાવો ગણાય એવા..સુંદર હતા બંને..
વૈશાલી અને મોસમ ફાલ્ગુની સાથે મિત્રતા ભરી આખરી ગુસપુસ કરી રહ્યા હતા.મોસમ ના ચહેરા પર શરમ અને ઉદાસી બંને જણાઈ રહ્યા હતા..તરુણ સાથે સગાઇ ની હા થતાં જ એ એક અલ્લડ છોકરી મટી ને મુગ્ધા બની ગઈ હતી.એના ચહેરા પર થી એ ખળખળ વહેતા ઝરણા જેવી અલ્લડતા અને નિર્દોષતા ગાયબ થઇ ગઈ હતી અને શાંત સમુદ્ર ની ગંભીરતા જોવા મળતી હતી.. કવિતા મોસમ ને ગળે મળી ને ખુબ રડી..ખુબ રડી... સુબોધકાંત પણ ભાવુક થઇ ગયા ..માણસ ગમે તેટલો નીચ કે હલકટ હોય એનો મતલબ એ નથી કે એ સંવેદના હીન હોય... સુબોધકાંત ભલે કામી પુરુષ હતા પણ આખરે એક બાપ પણ હતા ..કવિતા ને સાસરી માં સુખી જોઈ ને એમના હૃદય ને શાતા થઇ હતી એ મનોમન એવું જ ઈચ્છતા હતા કે મોસમ ના હાથ પણ પીળા થઇ જાય અને એ એના સાસરે બધાની લાડકી બની જાય તો ગંગા નહાયા , ત્યા એને એટલો પ્રેમ મળે કે એ અમને ભૂલી જ જાય ,એને પિયર ની યાદ સુદ્ધાં ના આવે. કોઈ કોઈ ને ભૂલી જાય એ કદી પણ સારી બાબત હોઈ શકે?
ના , એ તો ફરીયાદ નો વિષય છે !!.
પણ હા, દીકરી પોતાના સાસરે એટલી બધી સુખી હોય કે એ એના પિયર ને યાદ સુદ્ધાં ના આવે અને સાવ ભૂલી જાય એવું દરેક માં-બાપ ઈચ્છતા હોય છે ,
સદી ભલે પચ્ચીસમી આવે દીકરી હમેશા માં – બાપ માટે સાપ નો ભારો જ રહેવાની..!
બાય બાય ટા ટા ચાલી રહ્યું હતું..રમીલા બહેન ભાવુક થઇ ગયા હતા કાલ સુધી ભર્યું ભર્યું ઘર સાવ ખાલી થઇ જશે..કવિતા બેટા આવતી જતી રહેજે..બધા કાર માં ગોઠવાયા..મોસમ એ અને ફાલ્ગુની એ વૈશાલી ને બહુ જ ઉદાસ વદને વિદાય આપી... કોઈ નહતું જાણતું કોણ, કોને, ક્યારે, કેવા સંજોગો માં મળશે..અથવા જીવન માં ક્યારેય મળી શકશે કે નહિ.. એ પણ કોને ખબર ?
વિદાય!!
એક બહુ જ પીડા દાયક અને વસમો શબ્દ..પ્રત્યેક મિલન માં જ જુદાઈ સમાયેલી છે છતાં જયારે મિલન ની પળ આવે ત્યારે કોઈ એ વાસ્તવિકતા ને યાદ નથી કરતુ અને જયારે એ સમય આવી પહોંચે છે ત્યારે બધા ના દિલો ને પીગળાવી દે છે..
કાર ના જવા ની ઘરઘરાટી સાથે જ કેટ કેટલા સંબંધો આયામ પામ્યા વિના અધૂરા છૂટી ગયા? સુબોધકાંત અને રમીલા બહેન ઘર માં આવ્યા મોસમ ક્યાંય સુધી રસ્તા ને જોતી રહી..જાણે કાર પાછી ના આવવા ની હોય? કોઈ ને ક્યાં ખબર હતી કે એ કાર માં એનું શું શું જતું રહ્યું હતું?
જીજુ...જેમની સાથે જીવનો પહેલો પ્રણય ફાગ ખેલ્યો હતો..જેમણે એને શીખવ્યું હતું કે જુવાની શું છે , કામ ઈચ્છા કેવી હોય..પુરુષ અને સ્ત્રી એકબીજા ના પુરક કેમ છે.. પુરુષ નો પ્રથમ સ્પર્શ કેવો હોય... કાચી કુંવારી છાતી ને પહેલો સ્પર્શ જયારે પ્રિયતમ ના પ્રેમ ભર્યા હાથો નો મળે ત્યારે જે મહેસુસ થાય એ જ સ્વર્ગ... એ જીજુ મોસમ ને છોડી ને જઈ રહ્યા હતા..
કવિ દીદી.. જેની સાથે હમેશા રીસામણા મનામણા કીધા ..બહેન અને બહેનપણી બંને હતી કવિતા એની...
શીલા આંટી અને મદન અંકલ ની હુંફ....
વૈશાલી સમી અંતરંગ સહેલી... આ બધા દુખો માં સૌ થી વિશેષ પીડા દાયક જો કોઈ દુઃખ હતું તો એ વૈશાલી ને ગુમાવવા નું .. કેમ કે બાકી ના બધા તો જીવન માં ક્યારેક પણ મળી શકે એમ હતા..પરંતુ વૈશાલી.. ??
મારે પણ વૈશાલી ની માફક એક દિવસ ઘર ને છોડી ને દુર દુર જવું પડશે..મોસમ વિહવળ થઇ ગઈ..બળવો પોકારવાનું મન થઇ ગયું આ સમાજ વ્યવસ્થા સામે...પણ નિયતી એ જે નક્કી કરી રાખ્યું હોય એ કદી કોઈ બદલી શક્યું છે? અને એક છોકરી ની નિયતી શું છે? એ જ કે એણે એક ને એક દિવસ પિતાની છત્ર છાયા છોડી ને પતિ ગૃહે સીધાવું જ પડે છે...
કાર દેખાતી ઓઝલ થઇ ત્યા સુધી મોસમે જોયા કરી... કારો તો રસ્તા પર અગણિત જતી આવતી હતી પણ આ કાર તો એને સાવ ખાલી ખમ કરી ને ગઈ.. ક્યાં સુધી તડાકા માં ઉભી રહીશ બેટા..? ઘર માં નથી આવવું? કવિતા દીદી તો ગઈ..રમીલા બહેને પ્રેમાળ અવાજે મોસમ ને ઘરમાં બોલાવી..છેલ્લા એક મહિના થી મોસમ કવિતા દીદી ના ઘરે હતી એટલે આ પળ એને બહુ વજનદાર લાગતી હતી .રમીલા બહેન મોસમ ની પીઠ પર લાગણી ભર્યો હાથ ફેરવી ને દિલાસો આપતા એને ઘર માં લઇ જવા લાગ્યા ..મોસમ રમીલા બહેન ને કોટે વળગી ને ખુબ રડી.ખુબ રડી..બહાર ઓસરી માં જ આ લાગણી સભર દ્રશ્ય સર્જાયું..હતું.. રમીલા બહેને મોસમ નું હૃદય ખાલી થઇ ગયું ત્યા સુધી રડી લેવા દીધી.. પછી ધીમે ધીમે ઘર માં લઇ આવ્યા અને સોફા પર બેસાડી... પાણી પાયું અને એને બહુ ભાવતું બોર્નવીટા વાળું દૂધ બનાવ્યું..વડીલો ને કટલી ખબર પડતી હોય છે ? કે કયા સમયે કયું વર્તન કરવું? મોસમ નું હૃદય હળવું ફૂલ થઇ ગયું, રડી લીધા પછી જાણે એના હૃદય નો ભાર ઉતરી ગયો..
સ્ત્રીઓ ને કેટલું સહજ રડવું આવી જતું હોય છે? કદાચ એટલે જ સ્ત્રીઓ માં હૃદય ને લાગતી ગંભીર બીમારીઓ ઓછી જોવા મળે છે..એ લોકો હૃદય પર ભાર રાખતા જ નથી હોતા..જરા ક કઈ ક થયું કે રડી ને હળવા થઇ જવાનું..એની તુલનામાં પુરુષો.. કેટલા દંભી હોય છે ? હૃદય રડતું હોય તોય કોઈ ને ગંધ ના આવવા દે કે એમના હૃદય માં શું ચાલી રહ્યું છે . જો કે પુરુષો વગર આંસુ એ રડી શકવાની અદભુત ક્ષમતા પણ ધરાવતા હોય છે.. મોસમ ઘર માં આવી ત્યારે સુબોધકાંત કોઈ ની સાથે મોબાઈલ પર વાત કરી રહ્યા હતા..એ તો સાવ સામાન્ય ઘટના હતી એની મોસમ કે રમીલા બહેને નોંધ ના લીધી.. હતાશ થઇ ગઈ..મોસમ ..આ બધી નિરાશા જનક બાબતો વચ્ચે એક જ હકારાત્મક બાબત હતી મોસમ માટે અને એ કે ફાલ્ગુની.. ફાલ્ગુની એનું એવું એ.ટી.એમ. હતી જે સદાય જયારે કહો ત્યારે હાજર જ હોય..
મોસમ ને એની જરૂરીયાતો મા ફાલ્ગુની એ હમેશા મોસમ નો સાથ નિભાવ્યો હતો , સાચી મિત્ર એને જ કહેવાય ને? મોસમે તરત ફાલ્ગુની ને ફોન કર્યો... હજી તો ફાલ્ગુની ને ફોન કટ કરે એ પહેલાં ફાલ્ગુની એ હસતા હસતા પાછળ થી આવી ને મોસમ ની આંખો દબાવી દીધી... તરત હાથ હટાવી ને બોલી યે લો શયતાન કા નામ લિયા ઓર ફરિશ્તા આ ગયા..
મોસમ ના સુંદર ચહેરા ને રડી રડી ને મુરઝાયેલો જોઈ ફાલ્ગુની એ પૂછ્યું..? કેમ શું થયું ? અલી... તરુણ કુમાર સાથે જવા માટે રીસાણી છે કે શું? રડી રડી ને સુઝી ગયેલી ઉદાસ આંખો માં એક જ વાક્ય થી ફાલ્ગુની એ હાસ્ય ભરી દીધું.. આને જ કહેવાય સાચી મિત્રતા ... એક પળ માં જે મિત્ર ની ઉદાસી ને દુર કરી દે ..એ જ સાચો દોસ્ત.. આડી અવળી વાતો કરી કરી ને મોસમ ને નોર્મલ કરી દીધી ...ફાલ્ગુની એ બંને જણા સાડા દસ વાગ્યા ના મોસમ ના રૂમ માં ભરાયા હતા તે.. છેક એક વાગ્યે રમીલા બહેન એ જમવા માટે મોસમ ને સાદ દીધો ત્યારે બહાર નીકળ્યા... મોસમે ફાલ્ગુની ને ગઈ કાલે જોયેલા પપ્પા સાથે ના એના સંભોગ વિષે કોઈ પૂછપરછ ના કરી.. ફાલ્ગુની પણ આ બાબતે ચર્ચા કરવા સામે થી શું કામ તૈયાર થાય? મોસમ એમ માનતી હતી કે ફાલ્ગુની ને હું ત્યા હાજર હતી અને મારા પપ્પા સાથે નું એનું એન્કાઉન્ટર જાણી ગઈ છું એ વાત ની જરાય ખબર નથી .પણ હકીકત તો એ હતી કે વૈશાલી એ ફાલ્ગુની ને ફોન કરી ને સઘળું જણાવી દીધું હતું.. એટલું જ નહિ વૈશાલી એ ફાલ્ગુની ને એ પણ જણાવી દીધું હતુ કે મોસમ જ એને એના પપ્પા ની ઓફિસે લઇ આવી હતી.. અને મોસમ ની નજર સામે જ આ બધું બન્યું હતું ..
****************
મદન કાર ડ્રાઈવ કરી રહ્યો હતો અને શીલા એની બાજુ માં બેઠી હતી કવિતા અને પિયુષ તથા વૈશાલી પાછા બેઠા હતા...કાર સડસડાટ જઈ રહી હતી ..પણ એમાં બેઠેલા તમામ ના દિમાગો અલગ અલગ મુદાઓ વિષે વિચારતા કાર કરતાંય વધૂ ગતિ થી દોડી રહ્યા હતા...
મદન ના મગજ માં સંજય કુમાર નું પોલીસ સ્ટેશન નું લફરું ફરતું હતું... સારું થયું કે તપન એનો ભાઈબંધ નીકળ્યો નહીતર બહુ મોટી મુસીબત થઇ જાત..સંજય કુમાર એ નકલી પોલીસ બની ને લોકો ના તોડ કરવાની શું જરૂર પડી? આ તો ચોખ્ખી ગેરકાયદેસર પ્રવૃત્તિ કહેવાય.. ગુનો જ કહેવાય.. એક ગુનો કરીશકે એ વધારે ગુનાઓ પણ કરી જ શકે.. શું સંજય કદી નહિ સુધરે? એને સુધારવા માટે શું કરશું? વૈશાલી ના ભવિષ્ય નુ શું???
અચાનક સામે થી એક ટ્રક આવી જતાં કચકચાવી ને બ્રેક મારી મદને...બધાય ના જીવ તાળવે ચોંટી ગયા...
મદન ધ્યાન રાખ ..શું વિચારો માં ડ્રાઈવ કરે છે ? શીલા એ ગભરાયેલા સ્વરે ઠપકો કર્યો..
મદન ને માથું ઝાટકી નાખ્યું...
ઓકે ઓકે ..યાર.. મગજ માં બીજા વિચારો ગુસી જાય ત્યારે ડ્રાઈવિંગ ના કરવું જોઈએ..એ વાત સાચી છે..
શીલા ને થયું મદન કોઈ ક ટેન્સન માં લાગે છે ગઈ કાલે ફોન આવ્યો એ પછી એ વધારે ચિંતા માં છે...કોનો ફોન હશે? સંજય કુમાર નું તો કઈ નહિ હોય? શીલા એ કાર ના ડેશબોર્ડ પર પડેલો મદન નો મોબાઈલ લઇ ને કોલ લોગ ખોલ્યું ..ફોલ્ડર ઓપન થાય ત્યા સુધી માં એણે યાદદાસ્ત પર વજન દઈ ને યાદ કરી લીધું કે એકઝેટ એ કોલ કેટલા વાગ્યે આવ્યો હતો..
થોડી ક વાર પહેલાં જે ટેન્સન મદન ના ચહેરા પર હતું એ જ હવે શીલા ના ચહેરા પર છવાઈ ગયું...
ઓહ ! ઇન્સ. તપન દેસાઈ નો જ કોલ હતો ..નક્કી સંજય અને હાફિઝે બધું બકી નાખ્યું હશે... મેં એમને છોડાવવા માટે કઈ ના કર્યું એટલે એણે ગુસ્સા માં આવી ને બધું ઓકી દીધું હશે..હે ભગવાન હવે શું કરું? જો ખરેખર એવું હોય તો મદન ને શું મોંઢું બતાડીશ? મદન મારા અને સંજય ના ગોવા પ્રવાસ વિષે જાણી ગયો હશે તો હું કાયમ માટે એની નજર માં થી ઉતરી જવાની...
કાશ મેં મદન નો મોબાઈલ ચેક ના કર્યો હોત !! ઘણી વાર અજ્ઞાનતા આશીર્વાદ રૂપ બની રહેતી હોય છે .
જાણી લીધા પછી નોર્મલ થવું બહુ મુશ્કેલ હોય છે.. શીલા નો ચહેરો બે-નુર થઇ ગયો.. જો સંજય પોલીસ આગળ મારા અને એના સંબંધ વિષે કઈ ભસી મર્યો હશે તો આવી બન્યું... પોલીસ ને ખબર પડ્યા પછી મદન ને ખબ ના પડે એ વાત માં કોઈ દમ નહતો એટલે જ શીલા બરોબર ની ડરી ગઈ હતી...
કવિતા પિયુષ સાથે ના સમાધાન ને લઇ ને ખુબ ખુશ હતી.. સારું થયુ કે પિયુષ સાથે સમાધાન થઇ ગયું..
કવિતા પિયુષ સાથે ના ગઈ કાલ ના સુંદર સમાગમ ને યાદ કરી ને નીચે ભીની થઇ રહી હતી...કેટલે દિવસે પિયુષ મને અડ્યો.. ? એના સ્પર્શ માં અજબ ગરમી છે એની ઉત્તેજના સોલીડ છે ,, પોતાના ભરથાર ના ઉત્તેજિત લીંગ ને યાદ કરી ને કવિતા થી અનાયાસ જાંઘો ભીન્ચાઈ ગઈ..
પિયુષ મોસમ ના રંગે બરોબર નો રંગાઈ ગયો હતો..એને પુરપાટ ઝડપે પસાર થઇ કાર ની બારી માં થી આવતી જતી છોકરી ઓ માં મોસમ જ દેખાતી હતી... મોસમે પ્રોમીસ તો કર્યું છે એક વખત એકાંતમાં મળવા નું જોઈએ હવે ક્યારે મોકો મળે છે ..જલ્દી મળે તો સારું..ભગવાન ના કરે ને કઈ અજુગતું બની ગયું તો ??? હોંઠે આવેલો પ્યાલો છીનવાઈ જશે.. તરુણ ...તરુણ...થોડા ક દિવસ મોડો જનમ્યો હોત તો મારું કામ થઇ જાત...ભલા માણસ બે ચાર દિ ટકી ગયો હોત તો..શું રહી જતો તો છોકરી જોયા વિના નો? પિયુષ ને મનોમન ગુસ્સો આવતો હતો પણ શું કરે?
તો વૈશાલી..કલકત્તા જવું પડશે કે કેમ? સાસરી માં થી કોઈ ફોન કે પત્ર સુદ્ધાં નથી..જો કે ઘરડા સાસુ સસરા શું મોંઢે કાગળ લખે મને ? એમનો દીકરો જ કપાતર પાક્યો છે અને રખાત રાખી ને ભટક્યા કરે છે કમાવાનું તો નામ નથી લેતો અને દેવા જ કરતો ફરે છે .. એ જાણી ગયા પછી કોઈ પણ માં – બાપ બિચારા વહુ ને ક્યાં સુધી બાંધી રાખે ?... ગમે તે થાય આવા માણસ સાથે જનમારો કાઢવો એના કરતા તો એકલા જીવી ખાવું સારું....ત્રણ દિવસ નું ક્જાહી ને ગયો આજે આઠ દિવસ થવા આવ્યા પણ એને એની પત્ની ની કઈ પડી છે? અરે જુવાન પત્ની કોઈ ની સાથે લફડું ના કરી બેસે એટલીય બીક નહિ હોય સંજય ને? પેલી રોઝી માં રામજાણે શું મોહી પડ્યો છે એ મુઓ મારા જેવા ફટકા સામે ય આંખ નથી મિલાવતો..!!! હશે ત્યારે...એના નસીબ માં આ મારું જોબન નહિ લખાયું હોય બીજું શું.. જેના નસીબ માં હોંય એ ભોગવે..
વૈશાલી ની યાદો માં સુબોધકાંત નો ગરમ સંભોગ ઝબકી ગયો..પચાસ પંચાવન વર્ષ ના વયસ્ક ને ય મારું જોબન ડોલાવી દે છે તો સંજુ ને કઈ કેમ નહિ થતું હોય? સુબોધકાંત નો લંડ કેવો કાકડા જેવો તૈયાર થઇ ગયો હતો? સુબોધકાંત પણ બાકી હેન્ડસમ પર્સનાલીટી છે ..સ્માર્ટ દેખાય છે ..રમીલા બહેન એમની સરખામણી માં બહુ સીધા અને ભોળા લાગે છે . મારા જેવી વાઈફ હોય તો રોજ રાત્રે કામોત્સવ ઉજવાય..સુબોધકાંત ને બહાર ડાફોળિયા ના મારવા પડે... હું માત્ર જોઈ ને જ પીગળી ગઈ તો ફાલ્ગુની પણ મોહી પડે એમાં શું નવાઈ..? એ છે જ એવા કે ગમી જ જાય સંજય કરતાં તો ક્યાંય હેન્ડસમ દેખાય છે અને રૂપિયાનો ઠસ્સો પણ હોય તો ખરો જ ને ? સંજય હેન્ડસમ પર્સનાલીટી ખરો પણ ફક્કડ ગિરધારી એટલે એની અન્ડર છીછરાપણું દેખાઈ આવે છે જયારે સુબોધકાંત બહુ મોટા વેપારી છે અને રુઆબદાર વ્યક્તિત્વ ના માલિક પણ પછી ફાલ્ગુની કેવી રીતે પોતાની જાત ને કંટ્રોલ કરી શકે? સારું થયું કે એક વખત વધારે કરાવી લીધું..જો કે સુબોધકાંત ને ય એક વખત માં ક્યાં મન ભરાયું હતું? આહ ફાલ્ગુની તારો કોઈ વાંક નથી..ઘરડો છે પણ કોહીનુર પાડ્યો છે ઓલ્ડ ઇઝ ઓલ્વેઝ ગોલ્ડ... હજી ચાન્સ મળે તો છોડવો નથી.. ક્યાં થી ચાન્સ મળવાનો હતો હવે??? ..વૈશાલી મરક મરક હસી રહી હતી..મદન રીઅર મિરર માં થી મલકાતી વૈશાલી નું તાજું , ખીલેલા ગુલાબ જેવું વદન જોઈ ને પાછો ડ્રાઈવિંગ માં પરોવાઈ ગયો... સારું છે બિચારી ને ખબર નથી કે એનો પતિ જેલ માં છે , નહિ તો આ એક અમુલ્ય મુસ્કાન ક્યાંય વિલાઈ જાત...
રસ્તા માં એક સરસ હોટલ આગળ મદને કાર થોભાવી ને બધાએ પેટપૂજા કરી...... જમી લીધા બાદ પિયુષ અને મદન બધા માટે મીઠા પાન લેવા ગલ્લે ગયા અને શીલા ,વૈશાલી તથા કવિતા બાથરૂમ તરફ ગયા...બાથરૂમ તો એક બહાનું હતું.. પગ છુટો કરવા નો જ ઈરાદો હતો મૂળ તો..કાર માં બેસી બેસી ને પગ રહી ગયા હતા..ત્રણેય ના !
જુવાન છોકરીઓ વાત કરતી હોય ત્યારે ઘરડાઓ એ ખસી જ જવું એવી ફિલોસોફી માં દ્રઢ પણે માનતી શીલા જ્યારે વૈશાલી અને કવિતા કંઇક ગુસપુસ કરવા લાગ્યા એટલે ધીમી પડી જઈ ને થોડી ક દુર થઇ ગઈ..વૈશાલી ને મમ્મી ની મેચ્યોરીટી પર માન થયું.. કવિતા અને વૈશાલી જાત જાત ની અને ભાતભાત ની વાતો કરતાં કરતાં બાથરૂમ માં પહોંચ્યા...
બાથરૂમ માં થી બહાર નીકળી ને કવિતા એ લોંગ ઓન પર જોરદાર સિક્સર મારી
વૈશાલી બાથરૂમ જોઈ ને કશું યાદ આવી ગયું કે શું?
વૈશાલી ને અચાનક આ વાત થી નવાઈ લાગી..બાથરૂમ માં શું યાદ આવે?
માઉન્ટ આબુ માં રાજેશ સર સાથે????બાથરૂમ ટ્રીપ..???
વૈશાલી.. સ્તબ્ધ થઇ ગઈ..પછી કવિતા ની પીઠ પર ધબ્બો મારી ને બોલી.. ચાલ હવે વધારે ડહાપણ ના કર હું ય તારું પોલ જાણું છું..
કવિતા > મને ખબર છે તું શું જોઈ ગઈ હોઈશ એ હું પીન્ટુ ને કંઇક ઈશારા કરતી હતી એ જોઈ ગઈ હોઈશ બીજું તો શું ? વૈશાલી ને તો દાટવા જતાં દાટેલું મળ્યું..અનાયાસ કહેલી વાત માં એને પીન્ટુ નું નામ જડ્યું..તરત એણે મન માં પ્લોટ ગોઠવી દીધો..
હા મને મોસમે થોડી ઘણી વાત કરી હતી..કે તને પીન્ટુ બહુ જ ગમે છે...
કવિતા> તે એમાં શું થઇ ગયું એ તો લગ્ન પહેલાં ની વાત હતી... અને ઘણા વરસે આપણી પસંદગી ના માણસ ને જોઈએ એટલે જૂની યાદો તો તાજી થઇ જ જાય ને?
કવિતા ને ખબર ના રહી કે એ કોની સાથે વાત કરી રહી છે..
એ જેની સાથે વાત કરતી હતી એ શીલા ની દીકરી હતી..શબ્દો પકડવાની માસ્ટર હતી એની માં નો એ ગુણ વારસા માં મળ્યો હતો વૈશાલી..ને ,
વૈશાલી> હાસ્તો..જૂની યાદો તો તાજી ય થઇ જાય અને રીપીટ પણ.. મોકો મળવો જોઈએ.. બસ..
વૈશાલી અને કવિતા જયારે વાતો માં મશગુલ હતા ત્યારે શીલા ગોવા ની ટ્રીપ દરમિયાન રાત્રે હોટલ પર હાફીઝે સંજય બાથરૂમ માં ગયો ત્યારે કરેલો ખેલ યાદ આવતાં બેચેન થઇ ગઈ.. નાલાયક..જરાય શરમાયા વિના લંડ કાઢી ને સીધો મોંઢા માં જ આપી દીધો હતો..અને બોલ તો એટલા સ્વાભાવિકતા થી દબાવતો હતો જાણે એની બૈરી ના દબાવતો હોય..કવિતા અને વૈશાલી ને નજીક આવતાં જોઈ શીલા એ એની યાદો ના એ દરવાજા ઓ ને સજ્જડ રીતે વાસી દીધા...આ એ પ્રકરણ હતું જે યાદ કરવું એ પણ શીલા માટે બહુ મોટું જોખમ હતું...કેમ કે એને યાદ કરતાની સાથે જ ચહેરા પર એવી ચમક આવી જતી હતી જે છુપી છુપાય એમ નહતી , સંજય કુમાર જરા આઘા પાછા થયા એટલા માં તો એક મામુલી ડ્રાઈવર એ કેટલું સાહસ કરી દેખાડ્યું હતું? નાલાયક...હરામખોર...
અને પાછો તે દિવસે મદન ને મુકવા આવ્યો ત્યારે કેવી આંખ મારતો હતો..? જાણે હું કોઈ ચાલુ રાંડ હોઉં..!!