நினைத்தாலே இனிக்கும்(முடிவுற்றது )

[johnypowas]

இப்போது பூம்பொழில் பார்வையிலிருந்து 

அன்று காலை மிக சுறுப்பாக எழுந்தேன்.குளித்து விட்டு சமையல் செய்து வைத்து விட்டு "அம்மா குக்கர் ல இட்லி வச்சிருக்கேன் சாப்பிட்டு மறக்காமல் டேப்லட் போட்டுக்குங்க"என்று அம்மாவிடம் சொல்லிகொண்டு கிளம்பினேன்.மழை லேசாக தூறிய படி இருந்தது.நான் எங்கள் தெருவின் வழியாக நடந்து வந்து மெயின் ரோட்டை அடைந்தேன்.

தூறல் இன்னனும் விட்டபாடில்லை.நேற்று பெய்த மழையில் சாலையெங்கும் சேறும் சகதியுமாக இருந்தது. நான் பொறுமையாக அதில் காலை வைக்காமல் நடந்தேன்.ரோட்டின் ஓரத்தில் இருந்த டீகடையில் வானிலை அறிக்கை யை ஒருவர் வாசித்து கொண்டிருந்தார் "இன்னும் ரெண்டு நாளைக்கு மழை நிக்காதாம்.ஏதோ புயல் வருதாம்." என்று பேப்பரை படித்து விட்டு உரக்க கூறினார்.

நான் மனதுக்குள்ளே சிந்தித்தது கொண்டு சென்றேன் "இன்னிக்கு முதல் நாள் பள்ளிக்கு செல்கிறேன்.அங்கு சூழ்நிலைகள் எப்படி இருக்குமோ.எப்படி இருந்தாலும் சமாளிக்க வேண்டும். கடவுளே என்னை ஏன் இப்படி சோதிக்கிறாய் "என நினைத்தபடி நடந்தேன்.

என் மனம் வாழ்க்கையில் நடந்த சம்பவங்களை அசை போட தொடங்கியது.அப்பா மட்டும் இருந்திருந்தால் நாம் இவ்வளவு கஷ்டங்களை அனுபவிக்க தேவை இல்லை.அப்பாவுக்கு வியாபாரத்தில் நஷ்டம் ஏற்பட்டது.அந்த கவலையே அவரை கொன்றுவிட்டது.

அவர் இறந்த பிறகு அம்மாவுக்கு உடல்நிலை சரியில்லாமல் போனது கடன் கொடுத்தவர்கள் கட்டிய துணிமனிகளை தவிர மற்ற அனைத்தையும் கூறுபோட்டு பிரித்து கொண்டது.பின் அந்த ஊரில் இருக்க பிடிக்காமல் தோழி ஒருத்தி உதவியால் இங்கு வந்து ஒரு பள்ளியில் ஆசிரியராக வேலைக்கு சேர்ந்தது அனைத்தும் என் மனத்திரையில் காட்சிகளாக ஓடியது."அப்பா என்னை ஏன் தனியாக விட்டு விட்டு சென்றீர்கள்"எனக்கு அவர் மீது ஆத்திரமாக வந்தது.

இன்று முதல் நாள் மாணவர்களை சமாளிப்பது என்பது எனக்கு புதிது அதை எவ்வாறு எதிர் கொள்ளபோகிறேன் என தெரியவில்லை.நான் யோசித்துக்கொண்டே வந்ததில் பேருந்து வந்தது தெரியவில்லை.பேருந்து நகர ஆரம்பித்ததும் நான் ஓட ஆரம்பித்தேன். நான் வேகமாக வருவதை பார்த்து விட்டு கண்டக்டர் விசில் அடிப்பதை நிறுத்தினார். நான் வேகமாக சென்று ஏறினேன் .எனக்கு மூச்சிவாங்கியது நான் சற்று ஆசுவாசபடுத்தி கொண்டபின் கவனித்தேன்.

அந்த ஸ்கூல் பையன் என்னையே பார்ப்பதை அவன் சற்று அளவான உடலை பெற்றிருந்தான்.தினமும் உடற்பயிற்சி செய்வான் போல அது அவன் கைகளில் தெரிந்தது. வெளிர்நீல சட்டை கருநீல பேண்ட்டும அணிந்திருந்தான்.தலை மழையில் நனைந்திருந்ததால் களைந்திருந்தது. தோளில் பேக்கை ஒருகையில் ஸ்டைலாக மாட்டியிருந்தான் . சட்டையில் முதல் பட்டனை திறந்து விட்டிருந்தான். என்னை கூர்ந்து பார்த்துகொண்டிருந்தான்.

நான் அவனை கவனிக்காமல் கண்டக்டரிடம் "இறையூர் ஒன்னு கொடுங்க" என்று கேட்டு டிக்கேட் வாங்கினேன்.பேருந்தில் சற்றுகூட்டம் அதிகமாக இருந்தது.நான் நெரிசலில் தவித்தேன் என் உடல் வேறு நனைந்திருந்தது.அந்த பையன் எனக்கு பின்புறம் நின்று கொண்டிருந்தான். பேருந்து ஒவ்வொருமுறை குலுங்கும் போதும் என் மீது இடித்தான்.

நான் அவன் தெரியாமல் இடிக்கிறான் என நினைத்து கொண்டேன்.ஆனால் போகபோக அவன் வேண்டுமென்றே இடித்தான் எனக்கு கோபம் கோபமாக வந்தது திரும்பி முறைத்தேன்.அவன் மெல்ல விலகினான் எனக்கு நிம்மதியாக இருந்தது.ஆனால் அது ரொம்ப நேரம் நீடிக்க வில்லை.அடுத்த பேருந்து நிலையம் வந்த போது கூட்டம் அதிகமாக ஏறியது நெருக்கம் மேலும் அதிகமானது. நான் அவன் உடலோடு உடலாக ஒட்டபட்டேன்.

எனக்கு வேறு வழியும் இல்லை அவனும் நகரவில்லை அவன் ஆண்குறி என் பின்புற துளைக்குள் உரசிகொண்டிருந்தது நான் நகரமுற்பட்டேன் ஆனால் முடியவில்லை.அவன் மூச்சை என் காது மடலருகே ஊதினான் எனக்கு அது பிடித்திருந்தது ஆனால் பிடிக்கவில்லை.

அவன் ஆண்குறியை மெல்ல இழுத்து மீண்டும் வேகமாக என் பின்புறத்துளையில் அடித்தான் எனக்கு தூக்கி வாரிப்போட்டது ஆத்திரமாக வந்தது."பெண்களை இடிப்பதற்காகவே அலைகிறார்கள் சின்ன பையனாட்டம் இருக்கிறான் இந்த வயசில் என்ன செய்கிறான்" எனக்கு கோபமாக வந்தது ஆனால் அது எனக்கு பிடித்திருந்தது.

அந்த மழை நேரம் என் மனதை அலைபாய வைத்தது.அவன் உடல் எனக்கு இதமாக இருந்தது.அவன் செய்தது எனக்கு வெறுப்பாகவும் அதே நேரத்தில் மகிழ்ச்சியாகவும் இருந்தது."பெண் இது போன்ற சுகத்தை விரும்பாதவள் போல் நடிப்பாள் ஆனால் அவள் மனம் மறைமுகமாக அதை தேடும்!"என் கை நடுங்கின நடுக்கத்தை மறைக்க கம்பியை கெட்டியாக பிடித்து கொண்டேன் .

அவன் இன்னும் வேகமாக இயங்கினான் அவன் விறைத்த குறி என் பின்புறத்துளைக்குள் நன்றாக அழுத்தியிருந்தது அதன் வெப்பத்தை என் உடலில் உணர்ந்தேன். அவன் கடைந்தான் எனக்கு அடியில் மாற்றம் தெரிந்தது அது நீரைகசிய செய்தது.இந்த நொடி நகரக்கூடாது என நினைத்தேன் ."ஒரு பெண் ஆணின் அணைப்பில் இருக்கும் போது இவ்வுலகையே மறக்கிறாள்.அந்த நொடி அவள் கஷ்டங்கள் எதுவும் அவள் அறிவதில்லை.

"எனக்கும் அந்த நிலைதான்.நான் கண்மூடி ரசித்த போது திடீரென பிரேக்கிட்டு நின்றது வண்டி."இறையூர் எல்லாம் இறங்குங்க பா"என்றார் கண்டக்டர்."ச்சே ! அதுக்குள்ள ஸ்டாப் வந்துடுச்சா" என்று நொந்தபடி இறங்கினேன்.

நான் இறங்கி திரும்பி பார்த்தேன் அவன் முகம் தெரிகிறதா என்று பார்த்தேன் தெரியவில்லை.என் மீது எனக்கே ஆத்திரமாக வந்தது.இனி அதை பற்றி நினைத்து பார்க்ககூடாது என்று முடிவு செய்தேன்.பக்கத்தில இருந்த பெட்டி கடைகாரரிடம் "அருணா ஹைஸ்கூல் எங்க இருக்கு"என்றேன்.

"அது அடுத்த ஸ்டாப் மா "என்றார்.நான் குழப்பமாக பார்த்து "இறையூர் இதுதானே?.." என்று கேட்டேன்.

"ஆமாம்மா நீங்க ஊருக்கு புதுசா நீங்க சொன்ன அந்த ஸ்கூல் வரைக்கும் இறையூர்தான்.நடந்துபோனா 1 கி.மீ வரும் நீங்க பஸ்ல போங்க அதோ பஸ் வந்திருச்சி" என்றார்.

நான் என் அசட்டு தனத்தை நினைத்து நொந்தபடி,அவருக்கு ஒரு நன்றியை உதிர்த்து விட்டு வேகவேகமாக சென்று பேருந்தில் ஏறினேன்.இரண்டு ரூபாய் கொடுத்து டிக்கெட் வாங்கி கொண்டேன்.

அடுத்த இரண்டு நிமிடத்தில் அருணா மேல்நிலை பள்ளி என நீல நிற பெயிண்டால் எழூதபட்ட வாசகம் பொறித்த சுவர் பார்வைக்கு கிடைக்க பேருந்து அந்த காம்பௌண்ட்கேட் சற்று தள்ளீ நின்றது.நான் இறங்கி அந்த காம்பௌண்டை நோக்கி நடந்தேன்.