கிராமத்து காவியம்

[kamaraja00x]

Disclaimer :- 
this story written by Mouni on https://mouni...blogspot.com/
கிராமத்து காவியம் 1
ரங்கசாமிக்கு அப்பா அம்மா யாரும் இல்லை. வயது 26. ரங்கசாமியிடம் நிறைய நிலம் இருக்கிறது. மனைவி இல்லை. சென்ற வருடம் தப்பி விட்டாள். பக்கத்து ஊரில் இருக்கும் மாமியார் மாமனாரை வாரவாரம் ஊருக்குப் போய் பேசி பணம் கொடுத்துவிட்டு வருகிறான். அப்பாவும் அம்மாவும் மனைவியும் பக்கத்து ஊர் திருவிழாவுக்குச் சென்று கண்டதைக் குடித்ததில் காலரா வந்து இறந்து போய் விட்டார்கள். கொஞ்ச நாள் அழலாம். பிறகு எல்லோருக்கும் மரத்துத்தான் போய் விடுகிறது. பக்கத்து வீட்டு குமரப்பன் மாட்டுவண்டி ஓட்டுகிறான். ரயிலில் வந்து எப்போதாவது இறங்கும் கிராமத்தவர்களை தனது மாட்டுவண்டியில் வைத்து கிராமத்துக்கு கொண்டுவருவான். அது போகும் நேரங்களில் யாராவது பக்கத்து ஊருக்குப் போகவேண்டுமென்றால், அவன் தன் மாட்டு வண்டியைக் கட்டுவான். மாட்டு வண்டி கொஞ்சம் பழசு. மாடுகளுக்கும் வயதாகிவிட்டது. இருப்பினும் அந்த மாடுகளை அவன் விட்டு விட முடியாத சூழ்நிலை. குமரப்பனுக்கு கொஞ்சம் நிலம் இருக்கிறது. நிலத்திலிருந்தும், மாட்டு வண்டியிலிருந்தும் வரும் வருமானம் குடும்பத்துக்கு போதுமானதாகவே இருக்கிறது.

குமரப்பன் ரங்கசாமிக்கு மிகவும் மூத்தவனாக இருந்தாலும், இருவரும் வெகு நாளைய நண்பர்கள்தான். இருவரும் சேர்ந்தே போய் குடிப்பார்க்கள். சாராயக்கடை முனிசாமி இருவருக்கும் ஒரே ஒரு கணக்குத்தான் வைத்திருக்கிறான். ரங்கசாமியும் கண்டுகொள்வதில்லை. எப்போதவது குமரப்பன் தன்னிடம் காசு இல்லை என்று சொன்னால்,”டேய் குடிடா, நான் கொடுக்கிறேன் காசு" என்று சொல்வான். அவன் மிகக் குடித்திருந்தால், நிதானத்தில் இருக்கும் ரங்கசாமி தான் தள்ளிக் கொண்டு வந்து அவனது வீட்டில் போடுவான். இது குமரப்பன் மனைவி கோமளாவுக்கு மிக வருத்தம்.”அண்ணே, நீங்களும் குடிக்காதீங்க, அவரும் குடிக்க வேண்டாம். இந்தக்காசு இருந்தா புள்ளை கொஞ்சம் நல்லாச் சாப்பிடும்" என்று சொன்னாள். குமரப்பனுக்கும் கோமளாவுக்கு 7 வயதில் ஒரு பையன் இருக்கிறான்.

“தங்கச்சி. நானே இப்பக் குடிச்சிருக்கேன் தங்கச்சி. என் கிட்ட இப்படிச் சொன்னா எப்படி?

பார்த்துக்கோ, காலையில பேசலாம்" என்றவாறு தள்ளாடி தள்ளாடி தன் வீட்டுக்குப் போனான் ரங்கசாமி. ரங்கசாமியின் வீடு பாழடைந்து கிடந்தது. பெண்பிள்ளை இல்லாத வீடு எப்படி இருக்கும்? அவனுக்கு அதை கவனிக்கக் கூட நேரம் இல்லை. அவனது பெற்றோர் இருந்திருந்தால் அவனுக்குத் திருமணம் செய்து வைத்திருப்பார்க்கள். ரங்கசாமி சிமிண்டித் தரையில் கிடந்த பாயை சுருட்டி தூக்கி எறிந்து விட்டு தரையில் படுத்தான். தரை சில்லென்று இருந்தது கூட அவனுக்குத் தெரியவில்லை. படுத்த வேகத்தில் தூங்கி விட்டான். திடீரென்று இரவு இரண்டு மணிக்கு விழிப்பு வந்தது. வயிறு கடாமுடா என்று சத்தம் போட்டது. சாராயம் குடித்து விட்டு ஏதும் சாப்பிடாமல் வந்தது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. எழுந்து சென்று கலயத்தில் ஏதும் சாப்பாடு இருக்கிறதா என்று பார்த்தான். பழங்கஞ்சி கூட இல்லை. பொண்டாட்டி மரகதம் இருந்த போது அதில் கொஞ்சம் பழைய சாதம் இருக்கும். அது கூட இல்லை இப்போது. தண்ணீர் குடித்து விட்டுப் படுக்கலாம் என்று தண்ணீர் வைக்கும் குடத்துக்குப் போனான். தண்ணீர் அழுக்குப் படிந்து இருந்தது இருட்டில் கூட தெரிந்தது. வீட்டில் ஒரு சீமெண்ணெய் விளக்குக் கூட இல்லை. இதுக்குத்தான் வீட்டில் விளக்கேற்றி வைக்க ஒரு பெண்பிள்ளை வேண்டும் என்று சொல்கிறார்களோ என்று நினைத்துக் கொண்டான்.

என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் கதவைத் திறந்து கொண்டு வெளியே வந்தான். ஊரெங்கும் அமைதியாக இருந்தது. முனுக் முனுக் என்று மூலை வீட்டில் ஜன்னலில் சீமெண்ணெய் விளக்கு எரிவது தெரிந்தது. குமரப்பனின் வீட்டைப் பார்த்தான். அமைதியாக இருட்டி இருந்தது.”போய் தண்ணீர் கேட்கலாமா" என்று நினைத்தான். ராத்திரி 2 மணிக்குப் போய் எப்படி இன்னொரு வீட்டை தட்டுவது என்று சங்கடத்துடன் அப்படியே உட்கார்ந்தான். சரி என்று உதறிப் போட்டு எழுந்து நின்று வேட்டியை இறுக்கிக் கட்டினான். திரும்பி வீட்டுக்குள் சென்று கதவை மூடினான். பிறகு ஜன்னலை திறந்து வைப்போம் என்று ஜன்னலைத் திறந்தான். குளிர்காற்று முகத்தில் அடித்தது. முகத்தை நன்றாக கையால் அழுத்தித் துடைத்து விட்டு ஜன்னல் வழியே வெளியே பார்த்தான். எதிர்வீட்டு ஜன்னலில் ஒரு ஆணின் நிழல் தெரிந்தது. இந்த நேரத்தில் முத்துசாமி என்ன செய்கிறான் என்று நினைத்தான் ரங்கசாமி.

 எதிர்வீட்டில் இருக்கும் முத்துசாமி நிலமே கதி என்று இருப்பவன். சாராயக்கடையில் கூட பார்க்க முடியாது. காலையில் தன் கஞ்சிக்கலயத்தை எடுத்துக் கொண்டு வயலுக்குப் போனான் என்றால் இரவு நேரத்தில் தான் மீண்டும் வருவான். சில நாட்களில் இரவில்கூட வரமாட்டான். ராக்காவலுக்கு போட்டிருக்கும் ஆளோடு பேசிக் கொண்டு அங்கேயே தங்கிவிடுவான். ரங்கசாமி அவ்வளவெல்லாம் தனது நிலத்தை பாதுகாப்பதில்லை. சில நேரங்களில் முத்துசாமியிடன்

“டேய் என்னோட நிலத்தையும் ஒரு கண்ணு பாத்துக்க" என்று சொல்லிவிட்டுப் போய்விடுவான்"
ஆக, அப்படி பகலில் கண்முழிக்கும் முத்துசாமி இரவில் இரண்டு மணிக்கு என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறான் என்று ஆர்வமாக இருந்தது. அதை விட முக்கியமாக, அவன் விழித்திருந்தால், அவனிடம் கொஞ்சம் தண்ணீர் வாங்கிக் குடிக்கலாம் என்றும் தோன்றியது. உடனே கதவைத் திறந்து கொண்டு வெளியே வந்து, தெருவைக் கடந்து, எதிர்வீட்டு முத்துசாமி வீட்டு பக்கம் சென்றான். ரங்கசாமி,

“டேய் முத்து" என்றான்.

சிறிது நேரம் கழித்து, கண்ணைக் கசக்கிக் கொண்டே கதவைத் திறந்த முத்துசாமியின் பொண்டாட்டி, தங்கம்மாள்,

“அவரு இன்னிக்கு வயல்ல இருக்கேன்னு சொல்லிட்டு போயிட்டாருங்களே" என்றாள்.

“அப்ப” என்று கேள்விக்குறியோடு தயங்கினான் ரங்கசாமி. நமக்கென்ன என்று நினைத்து

“எனக்கு ரொம்ப தாகமா பசியா இருந்திச்சி, தண்ணி இருக்குமான்னு கேக்கத்தான்” என்று சொன்னான் ரங்கசாமி.

“பசியா இருந்தா ஒரு வார்த்தை சொல்லக்கூடாதா அண்ணாச்சி. இருங்க வறேன்" என்று உள்ளே சென்று திரும்பி வந்தாள் தங்கம்மாள். கையில் இருந்த பழைய சோறுக்கலயத்தையும், ஒரு கூஜா தண்ணீரையும் கொடுத்தாள்.

“ரொம்பக் குடிக்காதீங்க அண்ணாச்சி” என்றவாறு அதனை கையில் கொடுத்தாள். சந்தோஷத்தோடு அதனை வாங்கிக் கொண்டான் ரங்கசாமி.

“நீ நல்லாயிருக்கணும் தங்கச்சி" என்று கூறியவாறு திரும்பி தன் வீட்டுக்குச் சென்று உட்கார்ந்து முதல் வேலையாக பழைய சோற்றையும், கூட இருந்த வெங்காயத்தையும், தின்று தண்ணீரைக் குடித்தான். இப்போதுதான் கண்ணே திறந்தது போல இருந்தது. வயிறு முட்டச் சாப்பிட்டதும், பீடி குடிக்க வேண்டுமென்று தோன்றியது. இனிமே இந்த வேலையெல்லாம் செய்யாம, கடையிலேயே நல்லாச்சாப்பிட்டுட்டு வந்துடனும் என்று நினைத்துக் கொண்டான் ரங்கசாமி. வயிற்றின் உள்ளே சோறு சென்றதும், மூளை வேலை செய்ய ஆரம்பித்தது. முத்துசாமியின் வீட்டில் இருந்த ஆண் யார்.

முத்துசாமியின் வ் ட்டில் அவனது அம்மா, அப்பா, பொண்டாட்டி, முத்துசாமி, ஒரு ஆண் குழந்தை ஆக ஐந்து பேர்தான். அப்ப அது முத்துசாமியின் அப்பாவா? முத்துசாமியின் அப்பா முழித்திருந்தால், ஏன் கதவை முத்துசாமியின் பொண்டாட்டி திறந்தாள்? சோறு போட்ட புண்ணியவதியைப் பற்றி தவறாக எண்ணக் கூடாது என்று நினைத்துக் கொண்டு போய் பீடியைப் பற்ற வைத்தான்.

எழுந்து வீட்டு பின் புறக்கதவைத் திறந்து கொண்டு கிணற்றின் பக்கம் சென்றான். வீட்டின் பின்னால், கிணற்றைச் சுற்றி நாலைந்து தென்னை மரம் இருந்தன. அங்கங்கே மரகதம் வளர்த்துவிட்டு போன செடிகள் எல்லாம் காய்ந்து போய் கிடந்தன. பக்கத்து வீட்டைப் பார்த்தான். அங்கேயும் இருண்டு போய்க் கிடந்தது.

சும்மா இருக்கும் மனசு பேயின் வீடு என்று சொல்வது போல, மனசு கண்டதை நினைக்க ஆரம்பித்தது. குமரப்பனின் மனைவி கோமளா மனத்தில் வந்தாள். பிள்ளை பெற்ற உடல் போலவா அவளது உடல் இருக்கிறது? அவள் நமக்குக் கிடைப்பாளா என்று தோன்றியது. எதிர் வீட்டு தங்கம்மா அவ்வளவு அழகு என்று சொல்ல முடியாதென்றாலும், ஒரு வருடத்துக்கு மேல் காய்ந்து போன அவனது உடல், எது இருந்தாலும் பரவாயில்லை என்று சொன்னது. தங்கம்மாவுக்கு மேலே ஒன்றும் கிடையாது. கருப்பு வேறு. கோமளா கொஞ்சம் கோதுமை நிறம். வடிவான முகம். இருட்டில் கோமளாவின் உடல் கூட மறந்து போனாற் போல இருந்தது. சே நண்பனுக்குத் துரோகம் செய்யலாமா? என்று தோன்ற உடனே தன் தலையைச் சிலுப்பி அந்த எண்ணத்தை தன் தலையிலிருந்து உதறித் தள்ளுவதாக பாவலா செய்தான் ரங்கசாமி. கிணற்றடியில் உட்கார்ந்து கொண்டு, நாம் ஏதேனும் ஒரு பெண்ணைக் கல்யாணம் செய்து கொள்வோமா? என்று யோசித்தான். யார் இருக்கிறார்கள்? யாரும் எனக்குப் பெண் கொடுக்க மாட்டார்கள். அப்படியே பெண் கொடுத்தாலும், அவள் வந்து என்ன பாடு படுத்துவாளோ?

அவ்வப்போது அரிப்பெடுத்தால், நாம் பேசாமல், பக்கத்து ஊர் மோகனாவிடம் போனால் போகிறது. எதற்குக் கல்யாணம் என்று தோன்றியது. ஆனால் மோகனாவிடம் போனால் ஏதேனும் வியாதி வந்து செத்தால் என்ன செய்வது? அவனவன் எய்ட்ஸ் கியிட்ஸ் என்று என்னன்னவோ சொல்லிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். மருந்தே கிடையாதாமே? தன் கையே தனக்குதவி என்று இருந்துவிடுவோமா என்று யோசித்தான்.

நாம ஏன் சினிமாவில வரமாதிரி ஏதும் காதல் கீதல் பண்ணுவதில்லை என்று யோசித்தான் ரங்கசாமி. யாரைப் பண்ணுவது? அடப்போடா என்று இருந்தது. இந்தப் பக்கம் குமரப்பன் வீடு. மறுபக்கம் கிழவனார் சோணாச்சலம் வீடு. கிழவி ரொம்பநாளுக்கு முன்னமே தப்பி விட்டாள். பிள்ளைகள் ரொம்ப தொல்லை பண்ணுகிறார்கள் என்று வீட்டை ரங்கசாமியிடம் விற்று விட்டு அதில் இருந்த பணத்தை எடுத்து தேசாந்தரம் போய் விட்டார். ரங்கசாமி அந்த வீட்டை பூட்டியே வைத்திருக்கிறான். பின்னால் சோணாச்சலக் கிழவரின் தோட்டமும் நசிந்து போய்விட்டது. பார்த்துக் கொள்ள யார் இருக்கிறார்கள்? இருக்கிற காசில் ஏதேனும் வேலைக்காரி வைத்துக் கொண்டால் என்ன என்று தோன்றியது. அப்படியே அந்த வேலைக்காரியையும் வைத்துக்கொள்ளலாம், நல்ல ஐடியா என்று நினைத்துக் கொண்டே தூங்கச் சென்றான் ரங்கசாமி.

அடுத்த நாள் காலையில் குளித்து முடித்துவிட்டு குமரப்பன் வீட்டுக்குச் சென்று,

“குமார். இருக்கானா அவன்" என்று சத்தம் போட்டான். கோமளா வெளியே வந்து

“இருக்காருங்க அவர். குளிச்சிகிட்டு இருக்கார்" என்று சொன்னாள்.

“தங்கச்சி உன் கிட்டத்தான் பேசணும். உனக்கு ஏதேனும் வேலைக்காரி தெரியுமா? என் வீட்டையும், பக்கத்து சோணாச்சல வீட்டையும் சுத்தமா வச்சிக்கணும், எனக்கு ராத்திரி சமயல் பண்ணி வச்சிட்டு போயிடணும் அவ்வளவுதான்" என்றான் ரங்கசாமி.

“எவ்வளோ தருவீங்க?" என்று சிரித்துக் கொண்டே கேட்டாள் கோமளா.

“எவ்வளோ கேப்பாங்க?” என்று திருப்பிக் கேட்டான் ரங்கசாமி.

“என்ன. மாசம் 30 ரூவா. அம்புட்டுத்தான்" என்றாள் கோமளா.

“சரி மாசம் 25 ரூவா தறேன்னு சொல்லு தங்கச்சி. எவ்வளோ சீக்கிரம் பிடிக்க முடியுமோ அவ்வளோ சீக்கிரமா எனக்கு வேலைக்காரி வேணும்" என்றான் ரங்கசாமி.

“ஆள் ரெடி" என்றாள் கோமளா.

“யாரது" என்றான் ரங்கசாமி.

“நான் தான். இப்புட்டூண்டு வேலைதானே. நானே செய்யறேன். இந்தாள்தான் எல்லாத்தையும் குடிச்சே அழிக்கறாரே" என்றாள் கோமளா.

“எதுக்கும் குமரப்பனை ஒரு வார்த்தை கேட்டுட்டுச் சொல்லு தங்கச்சி" என்றான் ரங்கசாமி. தலையைத் துடைத்துக் கொண்டே வெளிவந்த குமரப்பன்,

“நானே வந்துட்டேன். சரி சரி. போய் ரங்கசாமி வீட்டை சுத்தம்பண்ணி வைச்சிட்டு சமயலும் பண்ணிட்டு வா. நீ 30 ரூவா தா ரங்கசாமி" என்றான் குமரப்பன்.

“சரி நீயாச்சி. குடுக்கறேன். கூட 20 ரூவாவும் தறேன். வீட்டுச் சாமானையும் அப்பப்ப வாங்கிக்க தங்கச்சி" என்று தன் டவுசரிலிருந்து 50 ரூபாய் பணத்தைஎடுத்து குமரப்பனிடம் கொடுத்தான் ரங்கசாமி.

“அவர்ட்ட கொடுத்தா நான் வேலை செய்ய முடியாது. என் கிட்ட கொடுக்கணும்" என்றாள் கோமளா.

“ஏ. என்ன" என்றான் குமரப்பன்.

“ஏ பரவாயில்ல குடுத்துருப்பா குமார். தங்கச்சி என்ன பண்ணிட போவுது. புள்ளைக்குத்தானே செலவு பண்ணப்போவுது. இல்லண்ணா நீ குடிச்சி தீத்துடுவன்னு நினைக்கும்" என்று சொன்னான் ரங்கசாமி.

“சரி சரி” என்று குமரப்பன் ரூபாயை கோமளாவிடம் கொடுத்தான்.

“இந்தா தங்கச்சி சாவி, சரி வா போலாம்" சாவியை கோமளாவிடம் கொடுத்துவிட்டு, குமரப்பனைக் கூட்டிக் கொண்டு, ரங்கசாமி வயலுக்குக் கிளம்பினான்.

இரவு இருவரும் வரும்போது, மணி ஏழாகி விட்டது. ரங்கசாமியின் வீட்டில் விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்தது. கதவைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே வந்தான் ரங்கசாமி. வீடு அழகாக சுத்தமாக இருந்தது. பின் புறம் குப்பைகள் அள்ளப்பட்டு கிணறும் மரங்களும் செடிகளும் நன்றாக இருந்தன. சமயலறையில் இருந்த கோமளா,

“முடிஞ்சிருச்சி அண்ணே" என்று எழுந்து நின்றாள்.

“இங்கேயிருந்து கொஞ்சம் சாதம் எடுத்துகிட்டு வீட்டுக்குப் போறேன். அங்க சமக்கவே இல்லை. இந்த வீட்டிலேயே வேலை எல்லாம் சரியாப் போச்சு. சோணாச்சலம் வீட்டை நாளைக்கு ஒழுங்கு பண்றேன்" என்று சொன்னாள்.

“பலே பலே. ரொம்ப அழகா இருக்கு வீடு. ரொம்ப தாங்க்ஸ் தங்கச்சி" என்று சொன்னான் ரங்கசாமி.
“கொடுத்த காசுக்கு மேலேயே நல்ல பண்ணிறிச்சு தங்கச்சி" என்று குமரப்பனின் சொன்னான் ரங்கசாமி.

“இந்த அக்கறையை வீட்டில் காட்டலாம்" என்றான் குமரப்பன்.

“நீ என்ன காசு குடுக்கிறியா?" என்று கோமளா குமரப்பனைக் கேட்டாள்.

“சரி சரி வீட்டில் போய் சண்டை போடுங்க" என்று சொல்லி அனுப்பி விட்டு, உட்கார்ந்து நன்றாகச் சாப்பிட்டான் ரங்கசாமி. சுடுசோறும், கறியும், ரசமும், தயிரும் சாப்பிட்டு ரொம்ப நாளானது போல. பிறகு கிணற்றடிக்குச் சென்று உட்கார்ந்து பீடியைப் பற்றவைத்தான். ரொம்பிய வயிற்றில் பீடி குடிப்பது ஒரு சுகம். மஜா பண்ண ஒரு ஆளும் இருந்தால் இன்னும் நன்றாக இருக்கும் என்று தோன்றியது. இப்படியே ஒரு வாரம் ஓடியது.

அடுத்த வாரம் குமரப்பன் வண்டியை ஓட்டிக் கொண்டு பக்கத்து ஊருக்குச் சென்று விட்டான். கல்யாணத்துக்கு வண்டி ஓட்டுகிறான். இரண்டு நாள் ஆகும் அவன் திரும்பி வர. அப்படி இரண்டு நாளெல்லாம் அவன் வீட்டை விட்டுப் போகக்கூடிய ஆளல்ல. பெண் வீட்டுக்காரர்களின் வற்புறுத்தலும், பணம் கொஞ்சம் கூட கொடுப்பதாகச் சொன்னதும் அவனை அப்படி போக வைத்து விட்டது.

“பாத்துக்கப்ப. ஏதேனும் விஷயம் இருந்தா உடனே வந்துச் சொல்லு. நிலத்தை ரெண்டு நாள் பாத்துக்கோ" என்று சொல்லிவிட்டுப் போனான் ரங்கசாமியிடம் குமரப்பன். இரவு எட்டு மணிக்கு வயலிலிருந்து வந்தான் ரங்கசாமி. வீடு பூட்டிக் கிடந்தது. குமரப்பனின் வீட்டுக்கு முன் சென்று”தங்கச்சி" என்று குரல் கொடுத்தான்.

“வாங்கண்ணே உள்ள வாங்க" என்று கையை முந்தானையில் துடைத்துக் கொண்டே வந்தாள் கோமளா.

“அது வந்து. சாப்பாடு” என்றான் ரங்கசாமி.

“இன்னிக்கி உங்களுக்கு இங்கதான் சாப்பாடு" என்றாள் கோமளா.

“பரவாயில்ல" என்று உள்ளே சென்று உட்கார்ந்தான். இலையை எடுத்துப் போட்டு சாப்பாட்டைப் போட்டாள் கோமளா.

“மணி எங்க? தூங்கிட்டானா?" என்று கேட்டான் ரங்கசாமி.

“அவனா? அவன் ஏழரைக்கே தூங்கிடுவான். தூங்கினா காலையிலக்கூட எழுந்திரிக்க அவனை அடிச்சித்தான் எழுப்பணும்" என்று சொன்னாள் கோமளா. கோமளா என்னவோ சொல்ல வருகிறாள் என்று புரிந்தது ரங்கசாமிக்கு. நண்பனுக்குத் துரோகம் என்று தோன்ற குனிந்து கொண்டே சாப்பிட்டான் ரங்கசாமி. சாப்பிட்டு விட்டு இலையை எடுத்துக் கொண்டு எழுந்து

“எங்க போடணும்?" என்று கோமளாவிடம் கேட்டான்.

“நீங்க எங்க வேணாலும் போடுங்க" என்றாள் கோமளா சிரித்துக் கொண்டே. பகீரென்றது ரங்கசாமிக்கு.

“எங்க வெளியில போட்டுறவா?" என்றான் ரங்கசாமி.

“பின்னாடி போடுங்க" என்றாள் கோமளா. ரங்கசாமி எழுந்து வீட்டுக்குப் பின்புறம் இருந்த குப்பையில் போட்டான் இலையை. கையை கழுவ தண்ணீர் ஊற்றினாள் கோமளா. கையை கழுவிக் கொண்டே நிமிர்ந்து பார்த்தான் ரங்கசாமி. கோமளாவின் சிரித்த முகத்தைப் பார்க்க முடியாமல், மார்பகம் ஈர்த்தது அவன் கண்களை. பார்க்கக்கூடாது என நினைத்தாலும் பார்க்காமல் இருக்க முடியவில்லை. பெருத்த மார்பகங்கள் விம்மி நின்று கொண்டிருந்தன. சேலை அவைகள் மீது யானை முகத்தில் போடும் முகபடாம் போல விம்மி நின்று கொண்டிருந்தது. சேலை மார்பகங்களை முழுவதும் மறைக்காமல், ஓரத்தில் மார்பகம் தன் கனபரிமாணத்தை காட்டிக் கொண்டிருந்தது. மேலே அவளது தோளிலிருந்து இறங்கி வரும் மூங்கில் கைகள் அவனுக்கு முன்னால் செம்பிலிருந்து தண்ணீரைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தன. அவளது பச்சை ஜாக்கெட்டுக்குள் நிறைந்திருக்கும் மார்பகங்களின் கீழே நெளிந்து வரும் வயிறும் இடுப்பும் அவனை சொர்க்க லோகத்துக்கு இழுத்துச் சென்றன. மடங்கிய வயிற்றின் முன்னர் நீலப்புடவை செருகி நின்றது. நிமிர்ந்து பார்த்தான் ரங்கசாமி. கோமளாவின் முகத்தில் புன்னகை அரும்பி நின்றிருந்தது. கேட்கிறாள் என்று தோன்றியது. ஆனால், நாம் முன்னால் சென்றால் நண்பனுக்குச் செய்யும் துரோகமல்லவா? ஒரு வேளை நாம் தொடப்போய் அவள் கத்தி விட்டால் என்ன செய்வது என்றும் தோன்றியது. பேசாமல் வீட்டுக்குப் போவதுதான் நல்லது என்று தோன்றி”ரொம்ப நன்றி தங்கச்சி. வாறேன்" என்று துண்டை உதறி தோளில் போட்டு இறங்கி செருப்பை போட்டு கிளம்பினான். வீட்டுக்குச் சென்றபின்னர்தான், சாவி வாங்காமல் வந்து விட்டது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. திரும்பினான் ரங்கசாமி. அங்கு கோமளா நின்று கொண்டிருந்தாள்.

“இந்தாங்க அண்ணே, சாவி வாங்காம வந்துட்டீங்க" என்று கொடுத்து விட்டு சென்றாள். ரங்கசாமி கதவைத் திறந்து வீட்டுக்குள் சென்றான். கதவை மூடிவிட்டு, பாயைப் போட்டு மல்லாந்து படுத்தான். சிறிது நேரம் கழித்து குமரப்பன் வீட்டில் தண்ணீர் ஊற்றும் சத்தம் கேட்டது. என்ன விஷயம் இந்த நேரத்தில் என்று தோன்ற எழுந்து பின் கட்டுக் கதவை திறக்கு முன்னர் தயங்கி நின்றான். கோமளா குளித்துக் கொண்டிருக்கிறாளோ? குமரப்பன் வீட்டில் முனுக் என்று சீமெண்ணெய் விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்தது. குமரப்பனின் வீட்டுக்குப் பின்னால் கிணற்றடிக்குப் பக்கத்தில் குளியல் தடுப்புக்குள் இருந்து தண்ணீர் சத்தம். குளியல் தடுப்பு ரங்கசாமி வீட்டின் வேலியோரமாக இருந்தது. ரங்கசாமிக்கு ஆவலாக இருந்தது. அவனுக்குத் தெரிந்து அந்த குளியலறையில் குமரப்பன் தான் குளிப்பான். கோமளா வீட்டுக்குள் குளிப்பாள் என்று அவனுக்கு ஞாபகம். சும்மா பார்ப்போமே என்று தோன்றியது. மெல்ல அந்த இருட்டில் நகர்ந்து வேலியோரம் சென்றான். கூரை தடுப்புக்குள் இருந்த ஒரு ஓட்டையில் கண்வைத்து பார்த்தான். கோமளாதான். கோமளா முழு உடையுடன் தான் நின்று கொண்டிருந்தாள். அவள் குனிந்து தண்ணீரை விளாவிக் கொண்டிருந்தாள். சுற்றிலும் கூரையே தவிர மேலே கூறையில்லாததால், மேலே பளீரென்று அடிக்கும் நிலாவெளிச்சத்தில் தேவதை மாதிரி நின்று கொண்டிருந்தாள்.

“மேலே வட்டமான நிலாவை நீ பார்க்க, கீழே வட்டமான உன் முகத்தை நான் பார்க்க" என்ற சினிமா வசனம் ஞாபகத்துக்கு வந்தது ரங்கசாமிக்கு. அதே நேரம் தான் பண்ணுவது பெரிய தவறு என்றும் ரங்கசாமிக்குத் தோன்றியது. இது தெரிந்தால், என்ன நினைப்பான் குமரப்பன். உடனே அந்த இடத்தை விட்டுப் போய்விட வேண்டும் எனத் தோன்றினாலும், அவனால் அந்த இடத்தை விட்டு நகர முடியவில்லை. கோமளா புடவை முந்தானையை கீழே இறக்கினாள்.

கிழே இருந்து பார்க்கும் குமரப்பனின் கண்களுக்கு அந்த இரண்டு மார்பகங்களும் மேரு மலைகள் போலத் தோன்றின. செழுமையாக தென்னங்குலை போன்ற அந்த பெரிய மார்பகங்கள் பச்சை ஜாக்கெட்டுக்குள் கிடந்தன. அவள் இன்னும் சற்றுச் சுழன்று தன் புடவையை அவிழ்த்து அங்கிருந்த ஒரு கொடியில் போட்டாள். பிறகு தன் ஜாக்கெட்டை கழற்ற பின்னால் இருக்கு ஊக்குக்களை பிரிக்க வேண்டி கைகளை பின்னுக்குக் எடுத்துச் சென்று எக்க, அவளது மார்பகங்கள் பிதுங்கி முன்னுக்கு வர அவைகள் அவன் கண்களுக்கு விருந்தாயின. அவனது ஆசை கட்டுக்கடங்காமல் போனது. கூரையை பிய்த்துக் கொண்டு சென்று அவளை கட்டிப்பிடித்து விடுவோமா என்று தோன்றியது. அவள் ஜாக்கெட்டை கழற்றி உள்ளே இருந்த பெரும் மார்பகங்களுக்கு சுதந்திரம் அளித்தாள். வெளியே வந்த அவைகளின் நடுவே பெரிய கருந்திராட்சை போல மார்புக்காம்புகளும் சுற்றி பெரிய வட்டமாக கருப்பு வட்டமும் அவன் கண்ணையும் கருத்தையும் பறித்தது. அவற்றைச் சுற்றியிருந்த செழுமையான பொங்கிய மார்பகம் அவைகளை இன்னும் கவர்ச்சியாக ஆக்கியது.

சட்டென்று அவள் இடுப்பிலிருந்த பாவாடையை மேலே ஏற்றி மார்பகத்தை மறைத்துக் கட்டினாள். என்ன செய்வது இருட்டானாலும் பழக்கம் போய்விடுமா? பிறகு குனிந்து தண்ணீரை எடுத்து தோளிலும் முகத்திலும் ஊற்றி குளிக்க ஆரம்பித்தாள். நகர்ந்து போய்விடு என்று அறிவு சொன்னது. இருந்து பார் என்று மனசு சொன்னது. மனசு வென்றது. திடீரென்று தூரத்தில் குமரப்பனின் மாட்டுவண்டி சத்தம் கேட்டது.