Adultery ஜாதிமல்லி (Completed - நிறைவு )

[game40it]

இனி தாமதிக்க முடியாது என்று பிரபு நினைத்தான், இதுதான் மேக் அல்லது பிரேக் பாயிண்ட். நான் அந்த பரலோக இன்பம் கொடுக்கக்கூடிய  உடலைப் பெறப் போகிறேனா அல்லது நான் கடுமையாக திட்டு அல்லது அடி வாங்கபோறேன்னா? ரிஸ்க் எடுக்காவிட்டால் பலன் கிடைக்க போவதில்லை. இங்கே பலன் என்னவென்றால் அவன் பல வாரங்களுக்கு கனவு கண்டா ஏங்கி கிடக்கும் அந்த அழகி அவனுக்கு இன்ப விருந்து கொடுப்பாள். அவன் சரியான மதிப்பிடு செய்திருக்கான் என்று அவன்னுக்கு பெருமளவு  நம்பிக்கை இருந்தது. 

 
அவள் கள்ள சுகம் அனுபவிக்க தயாராக இருக்கிறாள், ஆனால் அவளுக்கே அது தெரியாது, அது மட்டும் இல்லை, அவளாக அவள் எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்க மாட்டாள். அவன் தான்  அதை செய்ய வேண்டியிருந்தது. அவன் அவளை பாலியல் சிற்றின்பத்தோய்வின் விளிம்புக்கு  தள்ள வேண்டும். அந்த மனத் தடையைத் தாண்டிவிட்டால், மீராவுக்கு அதிக அளவு பாலுணர்ச்சியின் உந்துதல் இருப்பதாக பிரபு நம்பினான். அது சரியான நபரின் தூண்டுதல் இல்லாமல் செயலற்ற நிலையில் இப்போது உள்ளது. இப்போது மற்றவர்கள் பார்க்கும் அவளது பத்தினித்தனமான உருவத்தை பொய்யாக்கி, தற்சமயம் அவளுள் உணர்ச்சிகளின் அடங்கிய உட்கொதிப்பு, காமத்தின் எரிமலையாக எழுப்பப் போவது அவன்தான்.
 
அவன் இரண்டு நாளுக்கு மீரா வீட்டுக்கு போகவில்லை. அவனுக்கு என்ன ஆச்சு என்று மீரா யோசிக்க துவங்கினாள். அவளுக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. என்ன ஆகிவிட்டது என்று மீராவுக்கு தெரிய ஆவல் அனால் பிரபு கூப்பிட்டாலோ, அல்லது அங்கே வந்தால் தான் மீராவால் அதை தெரிந்துகொள்ள முடியும்.  அவளால் பிரபுவை அழைக்க முடியாது அனால் எந்த தகவலும் இல்லை என்பதால் வேறு வழி இல்லாமல் அவன் வீட்டுக்கு போன் செய்ய முடிவெடுத்தாள்.
 
அவன் தங்கை அல்லது பெற்றோர் போன் எடுத்தால் எதுவும் பேசாமல் வைத்துவிடலாம் என்று முடிவு செய்தாள். அப்போதும் கூட அவன் வீட்டை அழைக்க அவளுக்கு நிறைய தைரியம் தேவைப்பட்டது. அவள் பல முறை ரிசீவரை தன் கைகளில் எடுத்து அவனை அழைக்காமல் திருப்பி வைத்தாள். தனக்குள்ளேயே ஒரு பெரிய விவாதத்திற்குப் பிறகு அவள் இறுதியாக நடுங்கும் விரல்களுடன் பிரபு வீட்டுக்கு போன் செய்தாள்.
 
வெள்ளைக்கார பெண்ணுடன் அவனது உடைந்த காதல் விவகாரம் குறித்து அவன் இன்னும் வருத்தப்படுகிறான் என்று அவள் சந்தேகித்தாள். அந்தப் பெண் நினைவவு இப்படி பட்ட பிடி பிரபு மனதில் உண்டாகியது நினைத்து அவள் உண்மையில் கொஞ்சம் பொறாமைப்பட்டாள்.  சரியாக ஒரு வருடம் ஆகிவிட்டது என்று அவர்கள் பிரிந்த நாளைப் பற்றி பிரபு நினைவுக்கு வந்ததால் அவனுடைய பழைய உணர்வுகளை அவனுக்குள் மீண்டும் தூண்டிவிட்டிருக்க வேண்டும்.
அவன் இங்கே இருந்தபோது அவன் மிகவும் மகிழ்ச்சியாக தானே இருப்பதுபோல தெரிந்தது. உண்மையில், என் கணவர் அவனை எனக்கு அறிமுகப்படுத்திய காலத்திலிருந்தே அவன் எப்போதும் அப்படித்தானே இருந்தான். ஏன் இந்த திடீர் மனநிலை மாற்றம். அவன்னது இழந்த காதலுக்கு இந்த திடீர் ஏக்கம் ஏன்? இது மீராவை பெரிதும் குழப்பமடையச் செய்தது. வேறு ஏதோ இதைத் தூண்டியிருக்க வேண்டும், ஆனால் அவள் என்ன என்று தெரியாமல் குழப்பத்தில் இருந்தாள்.
 
மீரா போன் செய்ய யாரும் அதை எடுக்காமல் சிறிது நேரம் தொலைபேசி ஒலித்தது. அப்படி யாரும் எடுக்காமல் தொலைபேசி ஒலிக்கையில் அவள் இதயம் பதற்றத்தில் துடிப்பு எகிறியது. அவளுடைய தைரியம்  இழந்து தொலைபேசியை கேட் செய்ய நினைத்த போது, யாரோ ஒருவர் ரிசீவரை மறுபக்கத்தில் எடுப்பது தெரிந்தது. 
 
"ஹலோ, யெஸ்?"
 
அது அவனது குரல் தான், அவள் இதயத்தில் கொஞ்சம் உணர்ச்சிகளின் எழுச்சி இருந்தது. "ஹலோ. நான்தான்."
 
அவன் அவள் குரலை உடனே அடையாளம் கண்டுகொண்டான். அவன் மிகவும் உற்சாகமும் சந்தோஷமும் அடைந்தான். . அவள் அவனுக்கு  கிடைக்க போகிறாள் என்பது அவனுக்கு உறுதியானது.  இப்போது அதைப் பற்றி எந்த சந்தேகமும் இல்லை.
 
"ஹலோ, மீரா, நீ என்னை இங்கே அழைத்தது எனக்கு ரொம்ப ஆச்சரியமாக இருக்கு," அவன் மகிழ்ச்சியடைந்தாலும் அவன் குரலை சோர்வாக வைத்திருந்தான்.
 
“ஏய், பிரபு, என்ன நடந்தது? இரண்டு நாள்ல ஆளையே காணும். நீ நல்ல இருக்கியா? ”
 
"உண்மையில் நான் மிகவும் வருத்தமாகவும் சோகமாகவும் பீல் பண்ணுறேன். நான் எங்கும் போகும் மனநிலையில் இல்லை. ”
 
இது உன் பழைய காதலியின் காரணமாக இல்லையா? எனக்கு தெரியும். தனியாக உட்கார்ந்து கவலை போட்டுக்கிட்டு இருக்காதே. குறைந்தபட்சம் வந்து என்னிடம் பேசு…. அல்லது உன் நண்பரோடு பேசு, ”தன கணவனுடன் தானே முதலில் பேச சொல்லணும் என்று பிறகு தான் உணர்ந்து அவ்வாறு கூறினாள்.
 
இதைத்தான் பிரபு விரும்பினான். "எனக்குத் தெரியல மீரா ... எனக்கு மிகவும் சோகமாக இருக்குது, நான் தனியாக இருக்க விரும்புறேன்."
 
அது நல்லதல்ல. நீ இங்கு வருவது தான் நல்லது, நீ என்னுடன் உன் சோகத்தை பகிர்ந்துகொண்டாள் உனக்கு சற்று ஆறுதலாக இருக்கும், நான் சொல்லுறத கேளு, நீ இங்கே வர. ”மீரா உறுதியாக கூறினாள்.
 
மிகவும் தயக்கம் காட்டுவது போல் அவன் சரி என்று கூறினான். “எனது பெற்றோரும் தங்கையும் அவள் ஜாதகத்துடன் பொருத்தம் பார்க்க  வெளியே போயிருக்கார்கள், அவர்கள் திரும்பி வந்தவுடன் நான் வருவேன். அவர்கள் இப்போது எப்போது வேண்டுமானாலும் திரும்பி வர நேரம் ஆகிருச்சு.”
 
பிரபு தொலைபேசியை வைத்த பிறகு தனக்குத்தானே சிரித்தான். இது எதிர்பாராதது. அவன் அவளைப் பார்க்கச் செல்வதற்கு மூன்று நாட்கள் காத்திருந்த பிறகு போகலாம் என்று நினைத்தான், ஆனால் அவள் ஒருபோதும் அழைப்பாள் என்று அவன் எதிர்பார்க்கவில்லை. பெரிய நகரங்களில் இது ஒரு பெரிய விஷயமாக இருக்காது, ஆனால் இது போன்ற ஒரு இடத்தில் ஒரு பெண்ணுக்கு, அதுவும் கல்யாணம் ஆனா பெண்ணுக்கு இப்படி வேற ஆணை அழைத்து பேசுவது மிகவும் அசாதாரணமானது. அவனுக்கு இப்போது இருந்த கொஞ்சம் சந்தேகமும் தீர்ந்து அவளை வெற்றிகரமாக அவள் கற்பை சூறையாட போகிறான்  என்பது உறுதியானது.
 
மீரா தனக்குத்தானே நினைத்துக் கொண்டாள், பாவம் அவன், அவனது காதல் முறிந்து விட்டது என்று ரொம்ப வருத்தப்படுகிறான். இது அவனுக்கு முதல் காதலாக இருந்திருக்க வேண்டும். நான் கல்யாணம் செய்வதுக்கு முன்பு  நான் யாரையும் காதலிக்கவில்லை, அதனால் அந்த உணர்வு எனக்குத் தெரியாது அல்லது அந்த காதல் முறிந்தால் அந்த உணர்வு எப்படி இருக்கும் என்றும் தெரியாது, என்று அவள் நினைத்தாள். இது உண்மையில் மிகவும் வேதனையாக இருக்க வேண்டும், நான் அவனை ஆறுதல்படுத்த முயற்சிக்க வேண்டும். நண்பர்கள் என்றால் இதை தானே செய்யவேண்டும். அவனை அழைத்த ஒரே காரணம் நட்புரீதியான அக்கறை என்று அவள் தன்னை தானே நம்ப வைக்க முயன்றாள்.
 
அவள் வீட்டின் முன் பிரபுவின் மோட்டார் சைக்கிளை நிறுத்தும் சத்தம் கேட்டது. அவள் ஆவலுடன் சென்று கதவைத் திறந்தாள். அவன் முகத்தில் மிகவும் சோகமான தோற்றத்துடன் உள்ளே நடந்து வந்தான். அவனது முகத்தில் வழக்கமான மகிழ்ச்சி இல்லை. இது ஒரு வித்தியாசமான பிரபுவை மீரா பார்க்கிறாள்.
 
“உள்ளே வா, உள்ளே வா” அவள் அவனை தன் வீட்டிற்குள் வரவேற்றாள்.
 
அவன் மெதுவாக நடந்து சோபாவில் அமர்ந்தான்.
 
“உனக்கு ஒரு கப் காபி வேண்டுமா?” என்று அவனிடம் கேட்டாள்.
 
"சரி," அவள் அவனுக்கு காபி கொடுக்கும் போதெல்லாம் இருக்கும்  வழக்கமான உற்சாகம் இல்லாமல் சொன்னான்.
 
நான் அவன் கவலையை மறக்க செய்ய வேண்டும், என்று  சமையலறைக்குள் நுழைந்தபோது அவள் நினைத்தாள். அவள் பத்து நிமிடங்களில் ஒரு சூடான டம்ளர் காபியுடன் திரும்பி வந்து அவனிடம் கொடுத்தாள். அவன் அதை கையில் எடுத்துக் கொண்டான் (வழக்கமான விரல்கள் உரசல் கூட இல்லை), ஆனால் அதை குடிக்காமல் மேஜையில் வைத்திருந்தான்.
 
"ஹேய் காபி குடி. இப்போ என்ன பெரிய விஷயம் ஆகிவிட்டது, ஏன் இப்படி இருக்குற, சீக்கிரம் காப்பியை குடி. ”
 
“இல்லை, அது சூடாக இருக்குது. நான் கொஞ்ச நேரத்தில் குடிக்கிறேன்," என்று அவன் உயிரற்ற தொனியில் கூறினான்.
 
அவள் சோபாவில் அவனருகில் அமர்ந்து அவனிடம் மென்மையாகப் பேசினாள், அவனை ஆறுதல்படுத்த முயன்றாள்.
 
“நீ இன்னும் அந்த வெள்ளைகாரச்சியை பற்றி நினைச்சுகிட்டு இருக்கியா? உன்  காதல் அவளுக்கு புரியவில்லை. இப்போது ஒரு வருடத்திற்கு மேலாகிவிட்டது, நீ ஏன் அவளைப் பற்றி இன்னும் நினைத்து சோகமாக இருக்க வேண்டும். அவளை மறக்க முயற்சி செய்யு.”
 
பிரபு அவளைப் பார்த்து, ”இது என் முன்னாள் காதலனின் காரணம் என்று உங்களுக்கு எப்படித் தெரியும்?” என்றான்.
 
"அதுவா?, உன் மூஞ்சை பார்த்தாலே தெளிவா தெரியுதே, ஆனால் ஒரு விஷயத்தை சொல்லு, எனக்கு அது புரியவில்லை."
 
"என்ன?"
 
"எனக்கு உன்னை தெரிந்த நாளில் இருந்து இப்படி ஒரு விஷயம் இருக்கோ அல்லது நீ எதோ இழந்து சோகமாக இருப்பது போல இல்லையே அப்புறம் ஏன் இந்த திடீர் மாற்றம். எனக்கு புரியவில்லை. ”
 
“மீரா, நாங்கள் எவ்வளவு நெருக்கமாக இருந்தோம் என்பது உனக்கு தெரியாது. என்னை தப்ப நினைக்காதே, ஆனால் நாங்கள் அங்கே கணவன், மனைவி போல வாழ்ந்தோம். என்னைப் பொறுத்தவரை அப்படி இருப்பது பழக்கம் இல்லை என்றாலும், ஆனால் அவளது  கலாச்சாரத்திற்கு அது தப்பு இல்லை. அவள் என் மனைவியாக போகிறாள் என்று நான் நினைத்ததால் நானும் அவள் விரும்பியபடி நடந்து கொண்டேன்.”
 
மீரா நினைத்தாள், நான் நினைத்தது சரி தான். அவன் அவளுடன் பாலியல் உறவு வைத்துள்ளான். அவள் சந்தேகம்  உறுதிப்பட்டதுனால அது  மீண்டும் அவள் பொறாமை உணர்வைத் தூண்டியது, ஆனால் அந்த உணர்வு அதுவென்று அவள் மனதில் ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்தாள்.
 
"உங்கள் இடையே உடலுறவு இருந்ததால் தான் உன்னால் அவளை மறக்க முடியவில்லை."
 
"இல்லை, அது இல்லை, நான் அவளை உண்மையாக நேசித்தேன்."
 
"ஆனால் நீ இங்கே இருந்தபோது ..  என்னைப் பார்க்க வரும்போதும் ... எங்களைப் பார்க்க வரும் போது  நீ அவளைத் மிஸ் பண்ணியது போல தெரியவில்லை?"
 
"இது என் மனதின் பின்புறத்தில் இருந்தது, ஆனால் நான் அதைக் காட்டவில்லை. உன்னுடன் இங்கே நேரத்தை செலவிடுவது எனக்கு அவள் நினைப்பு வரமால் இருக்க உதவியது, ஆனால் அவள் ஒரு நாள் மனம் மாறி என்னை அழைப்பாள் என்று நான் எப்போதும் நினைத்தேன் ஆனால்… .. ”
 
இனி பேச முடியாமல் பிரபுவின் முகம் தரை பார்த்து குனிந்து..
 
"அனால்??? இப்போது என்ன மாறியது, ”மீரா மீண்டும் ஒரு அனுதாப சைகையில் அவன் தோளில் கை வைத்தாள்.
 
இப்போது… என் நண்பர் என்னை அழைத்தான் , அவள்  இன்னும் இரண்டு நாட்களில் அவள் நாட்டில் சேர்ந்த ஒருவனை திருமணம் செய்து கொள்ளப்போவதை என்னிடம் கூறினான். அவள் என்னை அழைத்து சொல்ல விரும்பினாள், ஆனால் இங்கே என் எண் அவளுக்கு தெரியவில்லை. என் நண்பனும் அவளுக்கு அதை கொடுக்கவில்லை. ”
 
“ஆகவே இதுதான் இந்த சோகத்திற்கு காரணம்மா? வாழ்க்கை பாட்டுக்கு போகும், நீ இந்த துன்பத்தையும் மீறி வழ முடியும். "அவன் தலையை அவள் கைகளால் உயர்த்தி," நாங்கள் உனக்கு இங்கே இருக்கிறோம், கவலைப்பட வேண்டாம், கால போக்கில் எல்லாம் சரியாகிவிடும். "
 
பிரபு அவளைப் பார்த்து, "உண்மையில் உன்னுடன் நேரத்தை செலவிடுவது என்னை மெதுவாக அவளை மறக்கச் செய்தது, அவள் திருமணம் செய்துகொண்டதைக் கேட்டது எனக்குள் சில பழைய உணர்வுகளைத் தூண்டியது."
 
மீராவுக்கு இதற்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை அதனால் அமைதியாக இருந்தாள்.
 
பிரபு தொடர்ந்தான், ”இப்போது நான் ஏன் இவ்வளவு முட்டாள் தனமாக இருக்கிறேன் என்று நினைக்கிறேன். நான் இப்போது உன்னைப் பார்க்கும்போது அவள் எனக்கு முக்கியமாகவே தெரியவில்லை  என்று தோன்றுகிறது. நீ அவள் உருவத்தை என் மனதில்  இருந்து அகற்றிவிட்டே."
 
பிரபு கை மெதுவாக அவளை தோள்களால் பிடித்துக் கொண்டது, அவனது கண்கள் சில கணங்கள் அவளை சந்தித்தன," இப்போது நீ அங்கே இருக்குற."
 
 அவள் சுதாரித்துக்கொள்வதற்கு முன் , அவன் முகம் அவள் முகத்தை நோக்கி வந்தது. அவன் உதடுகள் அவள் உதடுகளுடன் ஒட்டின. முரட்டு  உதடுகள் மென்மையான உதடுகளுடன் தேய்த்துக் கொண்டிருந்தன.
 
பிரபு  சில விநாடிகள் முத்தமிடுவதை நிறுத்தி, "நீ தான் இப்போது எனக்கு முக்கியம் ஆகிவிட்ட, எல்லாவற்றையும் மறக்கச் செய்துவிட்ட."
 
அவன் உதடுகள் அவளது உதடுகளுடன்  மீண்டும் சந்தித்தன. உணர்ச்சியுடன் பிரபு மீராவை முத்தமிட்டான். அவள் ஒரு சில கணங்கள் தன்னை மறந்து அவன் அவளை முத்தமிட அனுமதித்தாள்.