Adultery ஜாதிமல்லி (Completed - நிறைவு )

[game40it]

மீரா கண்களை இறுக்கி மூடினாள். அவள் பெண்மையின் இதழ்களை அவன் உதடுகளால் உறிஞ்சி எடுத்தான். அவள் வாய் உள்ளே முன்பு அவன் நாக்கு வந்தது போல அவள் புழை உள்ளே வந்து சீண்டியது. அவளின் வீங்கிய பருப்பை அதன் உரையோடு சேர்த்து உறிஞ்சி இழுத்தான்.

 
"ஹா...ம்ம்... ஓஹ்.....," மீராவின் கண்கள் சொருகியது.
 
பிரபு இரு விரல்கள் உள்ளே செலுத்தி அவள் உல் சுவறுகளை சீண்டிக்கொண்டே அவள் புடைத்து பருப்பை சப்பினான். 
 
(மீரா அவள் விரல்களை அவள் நரம்பு நுனிகல் நிரப்பப்பட்ட மொட்டு மீது தேய்த்து அந்த நாணில் இருந்த நிலையை உறவாக பார்த்தாள். அவள் அசையும் உடல் அவள் அருகே தூங்கும் கணவனை எழுப்பிட கூடாதென்ற பயமும் இருந்து அவள் உடல் அசைவுகளை அதே நேரம் கட்டுப்படுத்த பார்த்தாள்.)
 
சில இடங்களை அவன் விரல்கள் சீண்டும் போது அவள் உடலில் மின்சாரம்பைத்தது போலெ இருந்தது.
 
"பிரபு....பிரபு ....பிரபு ....," அவன் பெயரை மறுபடியும் பருப்படியும் அழைத்தபடி முனகினாள்.
 
சரவணன் பெயரை அவர்கள் உடலுறவு கொள்ளும்போது இப்படி அழைத்துப்பாள என்று பிரபு யோசித்தான். அவள் உடல் படும்பாட்டை பிரித்தால் இதுவெல்லாம் அவளுக்கு புது அனுபவங்கள் அவன் மீராவை இப்படி துடிக்க வைத்திருக்க மாட்டான் என்று மனதில் கருவம்கொண்டான். மீறவே அவள் பெண்மையை அவன் வாயில் அழுத்தினாள், அவள் கை அவள் தலையை உள்ளே அழுத்தியது. 'ச்சீ அசிங்கம்' என்று சொன்னவள் இப்போது அதை ஆசையோடு அனுபவிக்கிறாள்.
 
அநேகமாக மீரா வேண்டாம் என்றால் சரவணன் அதுக்கு மேலே முயற்சித்திருக்க மாட்டான். புணர்வதுக்கு முன்பு உள்ள பாலுணர்வுத்தூண்டலில் பெண்கள் வேண்டாம் என்று சொன்னால் ஒன்று அது வேண்டும் என்று எடுத்துக்கொள்ளனும், அல்லது அதன் இன்பங்கள் கொடுக்கும் தன்மை புரியாமல் இருக்கணும் என்பதை பிரபு ஏற்கனவே நல்ல அறிந்து வைத்திருந்தான். 
 
இன்றைக்கு மீரா இதை அனுபவச்சிட்டாள் இனி இதற்கு மறுப்பு சொல்ல மாட்டாள் அநேகமாக இந்த சுகத்தை அவனிடம் இருந்து எதிர்பார்ப்பாள் என்று பிரபு கணக்கிட்டான். இது அவள் சரவணனிடம் கேட்க வெட்கப்படுவாள். இத்தனை வருடங்கள் இல்லாதது திடிரென்று அவனிடம் வேண்டினாள் அவள் சந்தேகப்படுவான் என்ற அச்சம் இருக்கும். இது நல்லது தான். இந்த இன்பம் வேண்டும் என்றால் அது என்னிடம் இருந்து தான் கிடைக்கும் என்று அவள் உணர்வால் என்று பிரபு மகிழ்ச்சி அடைந்தான்.
 
பிரபு அவன் விரல்கள் சற்று உள்ளே செலுத்தி அவள் பெண்மையின் மேல் பகுதியின் உல் சுவரை சீண்டினான்.
 
"ஆஅஹ்ஹ்ஹ்ஹ........ம்ம்ம்ம்ம்......." மீரா புலம்பினாள்.
 
அவன் இப்போது வேகமாக அவள் கிளிட்டோரிஸ் அதன் உரையோடு சேர்த்து வேகமாக உறிஞ்சிக்கொண்டே அவள் விரல்களால் சீண்டினான். அவன் விரல்களை அவள் பெண்மை பிசுபிசுப்பு திரவம் அதிகமாக நனைத்தது.
 
"ஓஓஒஹ்ஹ்ஹ்ஹ.....முடியில....அம்மா ஐயோ... அஆவ்வ்வ்வ்....," மீரா அதிகப்படி புலம்பினாள். அவள் உடல் துடித்து அவள் பெண்மையை மேலும் அழுத்தி அவன் வாய்க்கு ஊட்டினாள்.
 
பிரபு அவள் புலம்பல் கேட்டு மற்றும் அவள் உடல் துடிப்பதை பார்த்து மேலும் உற்சாகம் அடைந்தான். என் வாய் லீலைகளுக்கே மீரா இப்படி என்றால் நான் பயந்தது போல எப்படி அவள் குற்ற உணர்வால் வெறும் ஜடம் போல் கிடப்பாள். என் சாமான் அவள் இறுக்கமான பெண்மை உள்ளே சொருகி நான் அவளை புணரும் போது அவள் நிச்சயமாக இதைவிட அதிகமாக ஈடு கொடுப்பாள் என்று குதூகலம் ஆனான்.
 
அவளுக்கு இப்படி கிடைக்கும் இன்பம் எப்படி இருக்கும் என்று காட்டவேண்டும் என்று பிரபு தன் சீண்டுதலை தீவிர படுத்தினான். அவன் சப்பினான், விரல்களால் குடைந்தான். அவள் பிட்டம் கீழ் கையை கொண்டு சென்று அவள் பெண்மையை மேலும் அவன் வாயுடன் பூட்டினான். அவன் மீச்சியும் அவள் பெண்மையின் முடிகளும் அவள் பெண்மை இதழ்களும் அவன் உதடுகளும் உரசுவது போல உரசின.
 
"ஆஅஹ்ஹ்ஹ.....ஷ்ஷ்ஹ்ஹ்ஹ.....ங்க்...ங்க்...," புலம்பல்கள் அவள் அழுவது போல சிணுங்கல் ஆனது.
 
அவளுக்கு வர போகும் அறிகுறி பிரபுவுக்கு தெரிந்தது. மீரா ஒன்றும் அவன் இப்படி செய்து உச்சம் அடைந்த முதல் பெண் அல்ல. அதனால் அவனுக்கு அவள் எந்த அளவு உச்சம் அடையும் நெருக்கும் வந்துவிட்டால் என்று நல்லாவே தெரிந்தது. வாடி செல்லம், எனக்காக வா, உன் புண்டை ரசம் கொடுடி கண்ணே, என்று மனதில் அவளுக்கு தூண்டுதல் கொடுத்தான். 
 
அவன் தன் ஆண்மையை சுன்னி என்று ஓரிரு முறை சொல்லி இருந்தாலும். அவள் பெண்மையை புண்டை என்று அலைக்கும் நேரம் இன்னும் வரவில்லை. அவளை மதிப்பு குறைவாக நான் நினைக்கிறேன் என்ற எண்ணம் வரக்கூடாது என்று பிரபு நினைத்து கவனமாக இருந்தான். அவர் கள்ள உறவு பழக்கம் ஆனா பொது அவளே இப்படி பேசினால் கூட அச்சிறிய பட கூடாது என்று மனதுக்குள் சிரித்தான்.
 
அவள் உடல் துள்ளுவது அடங்கியது, அனால் அவள் தசைகள் இருகுவதை உணர்ந்தான். இது புயலுக்கு முன் வரும் அமைதி. அவள் இன்பம் உச்சத்தை அடைய தயாராகிவிட்டாள்.
 
"ஊ..ஊ...............ஆஆஆஅஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ........................"
 
இப்போது அவள் உடல் வெட்டி வெட்டி துடித்தது..பிரபு அவள் உடலை கெட்டியாக பிடித்துக்கொண்டான். இப்படி பட்ட அவள் அலறல் அவள் அறை சுவறுகள் கேட்டு இருக்காது. சரவணன் அவளை புணரும் போதிக்க கூட கேட்டிருக்காது. அவள் இன்ப பணம் அவள் வாயை முழுதும் நனைத்துவிட்டது. அந்த அமிர்த்தத்தை அவள் உடல் நடுக்கும் அடங்கும் வரை பருகினான். 
 
அவள் சகஜ நிலைக்கு வந்த பிறகு அவள் கண்களை திறந்தாள். பிரபு முகத்தை பார்த்தாள். அவன் உதடுகள் மீசை எங்கும் ஒட்டி இருக்கும் அவள் பெண்மை நீரை கண்டு அவளுக்கு வெட்கம் வந்தது. நான் இப்படியா துடித்தேன்? வெட்கத்தில் அவள் கைகளால் அவள் முகத்தை மூடிக்கொண்டாள். இப்போது தான் வாப்பாட்டி போல இச்சை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் புலம்பினாள். இப்போது குடும்ப குத்துவிளக்கு போல வெட்கம் கொள்கிறாள். இந்த கலவை தான் அவள் சிறப்பு.
 
பிரபு முகத்திலோ வெற்றி தாண்டவம் ஆடியது. அவளை தான் கொடுக்கும் காம இன்பங்களை அடிமை ஆகிவிடலாம் என்ற நம்பிக்கை இப்போது முழுதாக அவனுக்கு வந்தது. மனரீதியாக மீரா தன் கற்பை அவனுக்கு இழந்துவிட்டாள். இப்போது உடல்ரீதியாக, முழுதாக அவள் கற்பை எடுப்பது மட்டுமே பாக்கியாக இருந்தது. அதுவும் இப்போது எடுக்க போகிறான். அவன் நண்பன் மனைவியின் கற்பை சூறையாட போகிறேன் என்ற நினைப்பே பிரபு மனதில் சற்றளவும் இல்லை. அவன் கனவில் வந்து இம்மசை செய்த பேரழகியின் கற்பை எடுக்க போகும் வெறித்தனமான ஆசை மட்டுமே இருந்தது.
 
"மீரா, கண்ணை திற."
 
மீரா மாட்டேன் என்று தலை அசைத்தாள்.
 
"இங்கே பாரேன், குட்டி பெண்ணே."
 
"என்னது குட்டி பெண்ண," அவள் புன்னகைத்துக் கொண்டு அவள் முகத்தில் இருந்து அவள் கையை எடுத்தாள்.
 
அவன் முகத்தில் இப்போது அவள் காம நீர் ஒட்டி இல்லை. அவன் அதை துடைத்திருப்பான் போல.
அவன் அவள் உடல் அருகில் முட்டி போட்டு உட்கார்ந்து இருந்தான். அவளை பார்த்து புன்னகைத்துக் கொண்டு இருந்தான்.
 
"எப்படி இருந்தது, மீரா?" "நல்ல இருந்ததா?"
 
"ச்சீ போடா, " அவள் முகத்தை திருப்பி கொண்டாள்.
 
பிரபு அவள் முகத்தை அவன் முகம் பார்க்கும் படி திருப்பினான்.
 
"என்ன வெட்கம். காதலர்கள் இடையே வெட்கம் இருக்க கூடாது."
 
காதலர்கள் என்று குறிப்பிடுகிறானே. என் மேல் பைத்தியம், என் அழகில் மயங்கிவிட்டான், என்னை நினைக்காமல் இருக்க முடியில என்று குறிப்பிட்டவன், இப்போது நாம காதலர்கள் என்று சொல்லுரானே என்று மீராவுக்கு ஒரு பக்கம் மகிழ்ச்சி அனால் இன்னொரு பக்கம் பயம்.
 
பிரபு அவளை காதலிக்கிறான் என்று சொல்கிறான்னா? அவள் கல்யாணம் ஆனவள், எப்படி இன்னொருவனை காதலிப்பது. எதோ இருவரும் காமத்தில் தங்களை மறந்து ஒரு முறை தப்பு செய்வது ஒன்று அனால் காதலிப்பது... அது அபாயம் ...அது எங்கே பொய் முடியும். அனால் இப்போது அதை சிந்தித்து என்ன பயன். அதை பத்தி இப்போது ஆழ்ந்து சிந்திக்கும் நேரமும், நிலையம் இல்லை. அவன் தன்னை புணர போகிறான் அவள் அவனிடம் தன் கற்பை இழக்க போகிறாள் என்பது தான் நிச்சயம்.
 
"மீரா, நமக்கு ஒரு சொர்க உலகமமே காத்து இருக்கு. இனி நமக்குள் எந்த வெட்கமும் வேண்டாம்."
 
அவள் கையை எடுத்து அவன் ஆண்மை மேல் வைத்தான். அவள் கண்கள் அவன் ஆண்மைக்கு சென்றது. அவள் மெல்லிய விரல்களில் அது மிகவும் முரட்டு தனமாக தோன்றியது.
 
மீரா பிரமை பிடித்த மனநிலையில் அதை ஆட்ட துவங்கினாள். அதை பார்க்கும் போது உண்மையில் அவளுக்கு பிரமை பிடித்தது.
 
"அப்ப்பா எவ்வளவு பெருசு," மீரா அறியாமல் அவள் வாயில் இருந்து அந்த வார்த்தைகள் வந்துவிட்டது.
 
மீரா உடனே தன் நாக்கை கடித்துக்கொண்டாள். சே உளறிட்டேனே என்று வெட்கப்பட்டாள். பிரபுவுக்கு சந்தோஷமாக இருந்தது. அவன் அளவு உள்ள ஆண்மை அவள் புருஷனிடம் இல்லை. அவள் வாயால் அதை தெரிந்து சொல்லி இருக்க மாட்டாள். வாய் தவறி சொல்லிவிட்டாள்.
 
அவள் விரல்கள் தோட்டத்தில் மிகவும் சுகமாக இருந்தது. அவன் சுன்னியில் ஓடும் நாடித்துடிப்பு அவள் உணர்ந்து இருப்பாள் என்று நினைத்தான்.
 
"புடிச்சிருக்கா?"
 
மீரா நாணத்தில் தலை குனிந்தாள் அனால் அவன் தடியை விடவில்லை.
 
"இப்போது தானே சொன்னேன் நாம் இடையே வெட்கம் வேண்டாம். புடிச்சிருக்கா?"
 
"ஹ்ம்ம்"
 
"உன் விரல்களால் அவனை நீ பிடிச்சிருப்பதும் எனக்கு புடிச்சி இருக்கு."
 
மீரா புன்னகைத்தாள்.
 
"இனி அவன் உனக்கு சொந்தம். "
 
அவன் முகத்தை பார்த்தாள்.
 
அதே போல என் பெண்மை இனி அவனுக்கு சொந்தம் என்று சொல்லாமல் சொல்கிறான் என்று நினைத்தாள்.
 
அவள் கால்களுக்கு இடையே வந்தான். அவள் கால்களில் விரித்தான். அவள் கால்கள் அவள் உடலுக்கு பக்கம் வந்தது. அவன் பெண்மை பிதுங்கி அவன் காகக்கொள் உட்செலுத்தா தோதுவாக இதழ்கள் மலர்ந்து இருந்தது. பிரபு அதன் நுனியை அவள் சொர்க வாசலில் பலமுறை தேய்த்தான். ஈரமான சத்தம் தெளிவாக கேட்டது. அவன் பெரும் தடியை ஏற்றுக்கொள்ள தயாராக இருக்கிறாள் என்று அவளுக்கு தெரிந்தது. அவனுக்கும் தெரிந்தது.
 
இதனை வருடம் அவள் பாதுகாத்த தூய்மை இன்னும் வினாடிகளில் போக போகுது. அவர்கள் அறையின் சுவரில் இருக்கும் அவர்கள் கல்யாண போட்டோ அவள் கண்களுக்கு தென்பட்டது. சரவணன் மகிழ்ச்சியுடன் சிசித்தி இருந்தார் அந்த படத்தில். இப்போது அவர் மனைவி கால்கள் வேறு ஒருவனுக்கு விரித்து படுத்திருக்கும் நிலையை பார்த்தால் என்ன வேதனை படுவர்.
 
மீரா கண்களை மூடினாள், என்னை மன்னிச்சிருங்கா என்று வேண்டினாள், பிரபு ஆண்மை மெல்ல மெல்ல உள்ளே நுழைந்தது. அவள் கண்கள் திறக்க அவள் பெண்மை அவன் ஆண்மையை விழுங்குவதை பார்த்தாள்.
 
இன்பம்....இன்பம்....அவள் பிரபுவின் உடலை வரவேற்று அணைத்தாள்.
 
"மீரா....மீரா....:
 
அவள் திடுக்கிட்டு கண்கள் திறந்தாள். இப்போதைய நிலைக்கு வந்தாள். மீரா மீரா என்று அழைத்து அவள் புருஷன் குரல். அவள் கணவன் முழித்திவிட்டாரா என்று கண்களை திறந்து அவரை பார்த்தாள். அவர் இன்னும் தூங்கிக்கொண்டு தான் இருந்தார். தூக்கத்தில் புலம்புகிறார். தூக்கத்தில் புலம்பும் பழக்கம் அவர்களுக்கு கல்யாணம் ஆனா புதிதில் இருப்பதை அவள் அறிந்தாள். பல வருடங்கள் அது இல்லாமல் இருந்தது, இப்போது மீண்டும் வந்திருக்கு. ஏன்? குழம்பினாள்.
 
"மீரா....என்னம்மா வேணும்?? நான் இருக்கேன் இல்ல.  ..பிறகு அவர் பேசும் வார்த்தைகள் புரியவில்லை."
 
மீரா அவரை எழுப்பலாம் வேண்டாமா என்று யோசித்தாள். 
 
மீண்டும் அவர் குரல்....புரியாத சில புலம்பல்கள் பிறகு...தெளிவாக...நீ தான் என் ராணி மீரா, உனக்கு இல்லாததா....மேலும் புரியாத சில புலம்பல்கள்....சற்று நேரம் பிறகு அமைதியாக மீண்டும் தூங்கினார்.
 
அவளுக்கு ஏன் இந்த பழக்கம் மீம்ண்டும் வந்தது என்று புரியாமல் குழப்பமாக இருந்தது அனால் தெளிவாக கேட்ட அந்த வார்த்தைகள்...ஐயோ...நீ தான் என் ராணி, மீரா."
 
அது ஈட்டி போல் அவள் இதயத்தை துழாவியது. சே என்ன காரியும் செய்துகொண்டு இருக்கேன் என்று தன்னை மோசமாக திட்டிக்கொண்டாள். இப்படி பட்டவர் இருக்க பழைய காதலனை நினைத்துக்கொண்டு இருக்கேண்ணே. தேவடியா தேவடியா என்று தன்னை திட்டிக்கொண்டாள். அவள் அப்படி கடும்மையாக திட்டிக்கொண்டது இல்லை. வேதனையோடு கஷ்டப்பட்டு தூங்கினாள்.
 
அடுத்த நாள் அவள் பிரபுவை பற்றிய எந்த நினைப்பு வரமால் தொடர்ந்து ஏதேதோ செய்துகொண்டு இருந்தாள். மாலையில் 9 மணி ஆகியும் அவள் கணவன் வீட்டுக்கு வரவில்லை. அவளுக்கு என்ன ஆனது என்று கவலை ஆனது. அவள் கணக்குப்பிள்ளை வீட்டுக்கு தொலைபேசியில் அழைத்தாள்.
 
"ஐயா 5 மணிக்கே கடையில் இருந்து கிளம்பிட்டார்," என்று அவர் சொன்னார்.
 
மீராவுக்கு பதற்றமும், பயமும் அதிகம் ஆனது. என்ன செய்வது என்று தவித்தாள்.
 
இப்படி கணவனை பற்றி கவலைகொள்ளும் போது பிரபு நினைப்பு முற்றிலும் ஒரு துளியும் இல்லை. கடைசியில் சரவண 10 .15 அளவில் வீடு திரும்பினார்.
 
"என்னங்க ஆச்சி, ஏன் லேட்டு, நான் பயந்தே போய்விட்டேன்."
 
அவள் பயம் கலக்கம் அவள் குரலில் தெரிந்தது. சரவணன் அவளை அன்போடு பார்த்தான்.
 
"சாரி மீரா, அவசரத்தில் நான் உன்னை கூப்பிட்டு சொல்ல மறந்துட்டேன்."
 
"சரிங்க, என்ன ஆச்சி, எங்கே போனீங்க?"
 
"நான் பக்கத்து பெரிய டவுன் மருத்துமனைக்கு போயிட்டு வரேன்."
 
"ஏன், ஏன் அங்கே போனீங்க? என்ன ஆச்சு?"
 
"பிரபு அப்பாவுக்கு ரொம்ப முடியமா போய்விட்டது, அங்கே அட்மிட் பண்ணி இருக்காங்க. தகவல் வந்ததும், கார் எடுத்து அவசரமாக போய்ட்டேன். உன்னிடம் கூட சொல்ல மறந்துட்டேன்."
 
விஷயம் கேட்டு திடுக்கிட்டாள். "அவர் எப்படி இருக்கார்?"
 
"நிலைமை மோசம் தான், டாக்டர் அவர் உறவினர்களை வந்து பார்க்க சொல்லிட்டார்."
 
மீராவுக்கு இதை கேட்டவுடன் அதிர்ச்சி ஏற்பட்டது.
 
சரவணன் தொடர்ந்தான்," அம்மா (பிரபு அம்மா) ப்ரபுவையும் அவன் மனைவியும் தொடர்பு கொள்ள முயற்சி செய்யுறாங்க."
 
மீராவுக்கு ஒரு நிமிடம் அவள் இதயம் அப்படியே நின்னுபோனது போல இருந்தது. பிரபு மறுபடியும் இங்கே வருவானா!!