అమ్రుత వర్షిణి BY పునర్కథనం &/ సంఖ్యానువాదం: అన్నెపూ.......

[LUKYYRUS]

కాళ్ళు చేతులు అడట్లేదు అనిష్ కి ఎం చెయ్యాలొ పాలుపొలేదు. స్వాతికి ఫొన్ కలిపాడు, సమయానికి తనది కనెక్ట్ అవలేదు, ఇక ఆలస్యాం చెయకుండా రమ్య ఆఫిస్ కి పరిగేట్టాడు, ఆమె అస్సలు ఆఫిస్ కే రాలేదు అన్నాడు వాచ్ మెన్, వాళ్ళా బాస్ కి కాల్ కలిపి ఇవ్వమన్నడు, వాడికి తెలిదు అన్నాడు, ఇక చెసెదెం లేక అక్కడ నుండి తనకి తెలిసిన వాళ్ళాందరికి కాల్స్ చెస్థూ పిచ్చి వాడిలా సిటీ అంత తిరిగాడు. ఎక్కడ తన జాడలేదు. ఇంతలొ ఎదొ అన్నొన్ నెంబర్ నుండి కాల్ వచ్చింది, లిఫ్ట్ చెశాడు, అవతల వైపు నుండి ఒక మగ గొంతు "హెల్లొ, రమ్యగారి హస్బెండా మాట్లాడేది" అని అడిగాడు, "అవును ఎవరు మాట్లాడుతొంది, రమ్య ఎక్కడ ఉంది????" అని కంగారుగా మాట్లాడాడు అనిష్.

"నేను రమ్య బాస్ ని మాట్లాడుతున్నాను, మీరు ఒకసారి అప్పొలొ ఆసుపత్రికి వస్తారా" అని గబగబ చెప్పాడు బాస్.

"ఏ ఎమైంది ఎందుకు, నా రమ్యకి ఎమి అవలేదు కద" గొంతు పెగుల్చుకుని అడిగాడు,

"లేదు... లేదు... మీరు కంగారు పడాల్సిందేమి లేదు, మీరు త్వరగా రండి, సికింద్రాబాద్ బ్రాంచ్ కి" అని చెప్పి కాల్ కట్ చెశాడు.

15 నిముషలల్లొ ఆ ఆసుపత్రిలొ ఉన్నాడు అనిష్, ఎమార్జెన్సి కి వెళ్ళి రమ్య పేరుతొ వాకాబ్ చెశాడు, ఆ పేరు గల వారు ఎవరు లేరాని అన్నారు, ఇందక వచ్చిన నెంబర్ కి కాల్ చేసాడు ఎవరొ తిసి, 4 ఫ్లొర్ కి 3 నెంబర్ వార్డ్ కి రామ్మన్నారు. మెట్లు ఎక్కుతూ ఒక్కసారిగా ఆగిపొయాడు,

3 నెంబర్ వార్డ్ కి దారి చుపిస్తున్నా బొర్డ్ లొ ఐ.సి.యు అని ఉంది, ఒక్కసారిగా అతని గుండె ఆగి ఆగి కొట్టూకొడం ప్రారంభించింది, అతని నరలు ఎవరొ బయటకి లాగెస్తూన్నట్టూ, కాళ్ళు కూడా కదపలేని స్తిథి లొ ఉన్నట్టూగా అడుగు అడుగు కి తుళుతూ ఆ రూం లొకి వెళ్ళాడు, చాలా మంది గుమ్మి కుడి ఉన్నారు, ఆర్తనాదాలు, ఎడుపులతొ ఆ ప్రాంతమంత దద్దరిల్లుతొంది. వెంటిలెటర్ మిద ఉన్న ప్రాణాలాను చుస్తూన్నడు, కళ్ళలొ నిళ్ళ పొర వల్ల ఎది సరిగ్గ కనపడడం లేదు, "నా రమ్యకి ఎమి కాదు" అదొ జపంలా అంటూ నడుస్తున్నాడు అనిష్.

ఎవరొ తన వైపు పరిగెట్టూకుంటూ వచ్చి అనిష్ ని చుట్టేసారు, "రమ్య" అని గట్టిగా పొదివి పట్టుకున్నడు అతడు. రమ్య ఎక్కిళ్ళు పెట్టి ఎడుస్తూంది. ఇదేమి పట్టించుకునే లొకం లొ లేడు అతను, రమ్య తలని గట్టిగా అతని గుండెలకి హత్తుకుని అలానే ఉన్నడు. రమ్య బాస్ వచ్చి చెప్పాడు " నిన్న రాత్రి లేట్గా వెళ్ళింది అని స్వాతిని, ఆమె హస్బెండ్ బెల్ట్ తొ చితకాబాది బయటకి గెంటెస్తున్నప్పుడూ పొరపాటునా కాలు జారి మెడ మిద నుండీ పడిపొయింది అంటా, కనిసం పట్టించుకొకుండా లొపలికి వెళ్ళిపొయడు అంటా, రొడ్డు మిద పడి ఉన్నా ఆమెను ఎవరొ అంబులెన్స్ కి కాల్ చెస్తే, వాళ్ళు ఇక్కడ చెర్పించారు అంటా రమ్యకి ఆమె భర్తనే పొన్ చెసి చెప్పడు అంటా, తను ఒక్కతే తెలవరుజాము నుండి ఇక్కడ ఫార్మాలిటిస్ పుర్తి చెసి ఆపరెషన్ కి సిద్దం చెయించింది, ఆమె భర్త మిద పొలిస్ కేస్ పెట్టి అతన్ని అరెస్ట్ చెయించింది." అని ముగించాడు.

వింటున్నా అనిష్ కి అదెమి ఎక్కట్లెదు, రమ్యని అలాగే హత్తుకుని నడిపించి కింద లాబిలొకి తెస్కుకొచ్చడు. నిళ్ళు తెచ్చి మొహం తుడిచి తాగించాడు. రమ్య మెల్లిగా తల ఎత్తి చుసి "సారి, రా, నిన్ను లేపాను కాని నువ్వు లెవానే లేదు, హడావిడిలొ ఫొన్ మార్చిపొయా, నేను ఇక్కడికి వచ్చెసరికి స్వాతి పరిస్ధితి ఎమి బాగొలేదు, నిముషం కుడా ఆలస్యాం చెయ్యకుండా ఆపరెషన్ చెయించా దాని భర్త ఇంత దుర్మర్గుడూ అని అది చెఫ్ఫాలేదు, నా వల్లె ఇలా జరిగింది, నువ్వు నన్ను ఎంతొ ప్రెమిస్తావు అయిన నితొ గొడవ పడ్తా కదా సారి, " అని ఉబికి వస్తున్నా కన్నిళ్ళని అపుతూ.

"రమ్య, ఉరుకొ నేను తప్పులు చెస్తుంటా, వాటిని కవర్ చెయ్యాడానికి అబద్దాలు ఆడుతా, సారి, పెళ్ళికి ముందు ని వెంటా పడినప్పుడు, అది కాదు రా బుజ్జి ప్రేమ, ఇప్పుడు నువ్వు కనబడని ఈ 4 గంటలు నరకం చుశా, నాకు ని మిద ఎంత ప్రేమ ఉందొ అర్ధం అయింది బుజ్జి" అని గట్టిగా తన చెతిని నొక్కాడు.

"ఇప్పుడు ఎలా ఉంది స్వాతికి" అని అడిగాడు అనిష్, "పర్వలేదు, బాగుంది" అని మెల్లిగా జాలి కళ్ళతొ చెప్పింది.
"ఔనే, కనిసం కాల్ కూడా చెయ్యలేవా, పెద్ద పుడింగిలాగా అలా గొడవకి వెళ్ళిపొతావ" అని రమ్య తల మిద మొట్టికాయ వెసాడు,
"నాకు ని నెంబర్ గుర్తులేదుగా, వాచ్ మెన్ కి ఇచ్చావంటా కద, అతను మా బాస్ కి కాల్ చెసినప్పుడు చెప్పాడు అటా" అని నవ్వింది, ఆమె నవ్వు చుసాక, అనిష్ గుండె మళ్ళి మాములుగా కొట్టూకుంది.
"ప్రేమ అంటే మాటల్లొ చెప్పెది కాదు, చేతల్లొ చుపించేది, ప్రేమంటూ అస్సలు అవతల వ్యక్తి మిద ఉంటే అది ఎనాటికి అయిన బయటకి వస్తుంది" అని అనుకున్నాడు.

******************