12-11-2023, 06:26 PM
ஒரு அறைக்குள் சென்றுவிட்டு சில நொடிகளில் அவள் என்னை நோக்கி மிக வேகமாக ஓடி வந்தாள்.
“என்னடி ஆச்சு?”
“டேய் விக்ரம்! இப்போ டைரக்ட் ஃப்ளைட் இல்லையாம். ஆனா மும்பை போயி அங்க இருந்து அமெரிக்கா போகலாம்னு சொல்றாங்கடா”
ஐயோ! இது தெரியாமல் நானும் அபிராமியும் சர்வதேச விமான நிலையத்தில் நிற்கிறோமே.
இப்போது நான் மஹாலட்சுமியை பார்க்க வேண்டுமென்றால் உள்நாட்டு விமான நிலையம் செல்ல வேண்டுமே என்று அதிர்ந்தேன்.
“அபி! என்னடி பண்றது?"
“நோ ப்ரோப்லம்டா! வேகமா நடந்தா பத்தே நிமிசத்துல போயிடலாம். வாடா”
அபிராமி என் கையை பிடித்து இழுத்துக்கொண்டே வேகமாக நடந்தாள்.
நானும் அதற்கு ஈடு கொடுத்து ஓட்டமும் நடையுமாக உள்நாட்டு விமான நிலையத்திற்கு வந்து சேர்ந்தோம்.
முதலில் விசிட்டர்ஸ் டிக்கெட் வாங்கி கொண்டு செக் இன் செய்கின்ற இடத்தில் பார்த்தோம்.
அவள் இல்லை என்று தெரிந்ததும் ஒரு இடம் விடாமல் மஹாலட்சுமியை தேடினோம்.
எங்குமே அவளை காணவே முடியவில்லை. எங்களது ஆபிஸ் நண்பர்கள் ஒருவர் கூட அங்கு இல்லை.
இனி யாரிடம் கேட்பது என்று புரியாமலும் அடுத்து என்ன செய்ய வேண்டும் என்று தெரியாமலும் ஓர் இடத்தில் நானும் அபிராமியும் ஸ்ட்ரக் ஆகி நின்றுவிட்டோம்.
இருவருமே பேச முடியாமல் அமைதியாக அங்கேயே நின்றபடி அனைவரையும் வெறித்து பார்த்தோம்.
அப்போது அந்த அதிசயம் நடந்தது!
“ஹலோ! எக்ஸ்க்யூஸ் மீ! கொஞ்சம் வழி விட்டு நில்லுங்க”
எனக்கு பின்னால் ஒரு பெண்ணின் குரல் கேட்டது.
நன்றாக பழகிய குரல்.
அதுவும் குயில் போன்ற இனிமையான குரல்.
நான் சற்றும் தாமதிக்காமல் வேகமாக திரும்பி பார்த்தேன்.
ஆமாம்! நான் நினைத்து சரிதான்.
என்னுடைய கண்களுக்கு முன்னால் மஹாலட்சுமிதான் நின்றுகொண்டு இருந்தாள்.
ஒரு ட்ராலியில் அவளது லக்கேஜ்களை வைத்துகொண்டு வழி விடுமாறு கேட்டது எங்களிடம்தான் என்று அவளுக்கு புரிந்ததும் மஹா அதிர்ந்தே போனாள்.
நான் இதுவரை மஹாவை எளிமையான காட்டன் சுடிதாரில் நெஞ்சில் இருக்கும் சாத்துக்குடி பழங்களை ஷால் போட்டு நன்றாக மறைத்தபடி மட்டும்தான் பார்த்திருக்கிறேன்.
ஆனால் இன்று அவள் வெளிநாடு செல்வதால் மிகவும் வித்தியாசமாக இருந்தாள்.
அழகான சில்க் துணி போல் மின்னும் மெரூன் கலர் ஸ்லீவ்லெஸ் சல்வாரும் இறுக்கமான லெக்கின்ஸும் போட்டுகொண்டு நெஞ்சில் இருக்கும் முலை பழங்களை மெல்லிய ஷால் வைத்து கொஞ்சமாக மட்டுமே மறைத்து இருந்தாள்.
மேலும் கூந்தலை பின்னாமல் போனிடைல் ஸ்டைலில் அவளை பார்த்தவுடன் நான் மஹாவின் அழகில் மயங்கிபோய் பேசாமல் நின்றேன்.
“என்னடி ஆச்சு?”
“டேய் விக்ரம்! இப்போ டைரக்ட் ஃப்ளைட் இல்லையாம். ஆனா மும்பை போயி அங்க இருந்து அமெரிக்கா போகலாம்னு சொல்றாங்கடா”
ஐயோ! இது தெரியாமல் நானும் அபிராமியும் சர்வதேச விமான நிலையத்தில் நிற்கிறோமே.
இப்போது நான் மஹாலட்சுமியை பார்க்க வேண்டுமென்றால் உள்நாட்டு விமான நிலையம் செல்ல வேண்டுமே என்று அதிர்ந்தேன்.
“அபி! என்னடி பண்றது?"
“நோ ப்ரோப்லம்டா! வேகமா நடந்தா பத்தே நிமிசத்துல போயிடலாம். வாடா”
அபிராமி என் கையை பிடித்து இழுத்துக்கொண்டே வேகமாக நடந்தாள்.
நானும் அதற்கு ஈடு கொடுத்து ஓட்டமும் நடையுமாக உள்நாட்டு விமான நிலையத்திற்கு வந்து சேர்ந்தோம்.
முதலில் விசிட்டர்ஸ் டிக்கெட் வாங்கி கொண்டு செக் இன் செய்கின்ற இடத்தில் பார்த்தோம்.
அவள் இல்லை என்று தெரிந்ததும் ஒரு இடம் விடாமல் மஹாலட்சுமியை தேடினோம்.
எங்குமே அவளை காணவே முடியவில்லை. எங்களது ஆபிஸ் நண்பர்கள் ஒருவர் கூட அங்கு இல்லை.
இனி யாரிடம் கேட்பது என்று புரியாமலும் அடுத்து என்ன செய்ய வேண்டும் என்று தெரியாமலும் ஓர் இடத்தில் நானும் அபிராமியும் ஸ்ட்ரக் ஆகி நின்றுவிட்டோம்.
இருவருமே பேச முடியாமல் அமைதியாக அங்கேயே நின்றபடி அனைவரையும் வெறித்து பார்த்தோம்.
அப்போது அந்த அதிசயம் நடந்தது!
“ஹலோ! எக்ஸ்க்யூஸ் மீ! கொஞ்சம் வழி விட்டு நில்லுங்க”
எனக்கு பின்னால் ஒரு பெண்ணின் குரல் கேட்டது.
நன்றாக பழகிய குரல்.
அதுவும் குயில் போன்ற இனிமையான குரல்.
நான் சற்றும் தாமதிக்காமல் வேகமாக திரும்பி பார்த்தேன்.
ஆமாம்! நான் நினைத்து சரிதான்.
என்னுடைய கண்களுக்கு முன்னால் மஹாலட்சுமிதான் நின்றுகொண்டு இருந்தாள்.
ஒரு ட்ராலியில் அவளது லக்கேஜ்களை வைத்துகொண்டு வழி விடுமாறு கேட்டது எங்களிடம்தான் என்று அவளுக்கு புரிந்ததும் மஹா அதிர்ந்தே போனாள்.
நான் இதுவரை மஹாவை எளிமையான காட்டன் சுடிதாரில் நெஞ்சில் இருக்கும் சாத்துக்குடி பழங்களை ஷால் போட்டு நன்றாக மறைத்தபடி மட்டும்தான் பார்த்திருக்கிறேன்.
ஆனால் இன்று அவள் வெளிநாடு செல்வதால் மிகவும் வித்தியாசமாக இருந்தாள்.
அழகான சில்க் துணி போல் மின்னும் மெரூன் கலர் ஸ்லீவ்லெஸ் சல்வாரும் இறுக்கமான லெக்கின்ஸும் போட்டுகொண்டு நெஞ்சில் இருக்கும் முலை பழங்களை மெல்லிய ஷால் வைத்து கொஞ்சமாக மட்டுமே மறைத்து இருந்தாள்.
மேலும் கூந்தலை பின்னாமல் போனிடைல் ஸ்டைலில் அவளை பார்த்தவுடன் நான் மஹாவின் அழகில் மயங்கிபோய் பேசாமல் நின்றேன்.